Isa

Donderdag 17 juli mag ik naar het ziekenhuis in Groningen voor een reportage voor Earlybirds.
Een dapper meisje die van ver is gekomen maar gelukkig nu de laatste stappen maakt om naar huis te gaan met haar ouders richting Enschede.

Ik loop met Anouk de afdeling op waar Marc als trotse vader heerlijk zit te genieten van zijn dochter.
Twee grote ogen kijken me verwonderd aan en binnen de kortste keren tovert Isa een prachtige lach tevoorschijn.
Wat een tevreden meisje is mijn eerste gedachte.

We hebben afgesproken op het moment dat Isa verzorgd moet worden.
Even wassen en een andere romper aan (waarbij we concluderen dat de overslagrompers toch wel erg praktisch zijn)
Isa is met 32 weken geboren en had een redelijke start. Ze mocht zelfs al even met haar ouders mee naar huis.
Tot ze ineens doodziek in bed lach en ze in de ambulance van Enschede naar Groningen is gebracht.
Spannende momenten, spannende dagen waarbij de vraag was of ze het zou halen.
Isa had namelijk last van NEC (een darmprobleem die vaker voorkomt bij prematuur geboren kinderen) Anouk liet me het dagboek zien welke ze
bijhouden en de eerste momenten van Isa in het ziekenhuis aan tig infuuspompen en apparatuur.
Onvoorstelbaar dat dat vrolijk lachende meisje met haar lange slanke benen er nog niet zo heel lang geleden zo ziek bij lag.

Isa heeft nu een stoma, krijgt continu sonde voeding en de ontlasting wordt overgeheveld zodat het laatste stuk van de darm actief blijft.
Verwonderlijk de kennis van artsen op zulke vlakken en ook prachtig de daadkracht van twee trotse ouders te zien.

Nadat Isa is verzorgd speelt ze eventjes met een woezel en pip babygym. Isa weet goed met haar handjes de speeltjes te pakken.
Prachtig om te zien. En terwijl ik nog even blijf staan kletsen met Anouk & Marc valt Isa heerlijk in slaap na een drukke ochtend.

Anouk & Marc, heel veel geluk en rust gewenst met jullie prachtmeid!
Hopelijk de laatste stapjes naar huis waar rustig het vertrouwen zal groeien en Isa zelf natuurlijk ook.

Liefs Marjolein