Hielke

 
Op 5 november 2017 beviel Mariëtte, na een zwangerschap van 29 weken van zoontje Hielke. Erik en Mariëtte hadden al een zoontje, Joël van 4,5 jaar.

Hielke had al tijdens de zwangerschap een nieraandoening waardoor Mariëtte met 22 weken in het UMC Groningen moest worden opgenomen. Hielke is hier met 29 weken en 3 dagen geboren nadat bij Mariette de vliezen braken. Hielke is op 12 december overgeplaatst naar het Deventer Ziekenhuis.

Tijdens de reportage op 28 december, is Hielke 7 weken en 4 dagen oud. Wanneer ik Hielke, zijn ouders en Joël ontmoet tref ik een Hielke aan die net aan het wakker worden is. Ook grote broer Joël is er bij en ‘poseert’ als een echt modelletje voor de camera. Tijdens de hele reportage is Hielke wakker en geniet hij, soms met wat gekreun, van wat er gebeurt. Hij gaat lekker in bad en daarna krijgt hij, lekker bij papa op schoot, een flesje. Daarna gaat hij weer terug zijn bedje in. Best inspannend zo’n uurtje!

Hielke zal waarschijnlijk nog een aantal weken in het ziekenhuis moeten blijven. Ik hoop dat hij sneller dan verwacht mee naar huis mag Erik, Mariëtte en Joël.
Lieve groet,
Karin

———————-

Van de ouders:

De zwangerschap was vanaf het begin al erg spannend. Ons oudste zoontje, Joël, is 4 jaar geleden met 31 weken 5 dagen geboren door een nieraandoening, wat veroorzaakt word door een afwijking op een gen bij mama. We wisten dat, als we zwanger zouden zijn van een jongetje, de kans 50% was dat de zwangerschap hetzelfde zou verlopen als bij Joël. Met 16 weken hoorden we dat we opnieuw een jongetje verwachtten en met de echo rond 18 weken bleek dat ook hij dezelfde nieraandoening had als z’n broer. Ook Hielke plaste ontzettend veel in de baarmoeder, waardoor m’n buik ontzettend hard groeide met het risico op een vroeggeboorte. Dit omdat je lichaam op een gegeven moment aangeeft: ‘de buik is vol, laat de bevalling maar beginnen’.

Met 22 weken werden we daarom opgenomen in Groningen, daar zijn 4 ontlastende puncties gedaan waar in totaal ongeveer 10 liter vruchtwater is afgenomen. Met de nodige weeënremmers hebben we er een heel aantal weken bij ‘gekregen’. Wat waren we bang dat Hielke voor de 24 weken geboren zou worden. ’t Was dagen tellen; we waren blij met elke dag extra, en elke week erbij voelde als een mijlpaal. Totdat op zondag 5 november toch de vliezen braken en Hielke met een keizersnede werd geboren. Hij is erg slecht geweest maar gelukkig hebben ze hem kunnen stabiliseren. Hielke heeft 5 weken op de NICU in Groningen gelegen waar men zijn nieraandoening voor een groot gedeelte onder controle kreeg. Wij verbleven die tijd in het Ronald MC Donaldhuis; erg fijn om zo dicht bij Hielke te kunnen zijn.

Op 12 december werd Hielke overgeplaatst naar Deventer en konden wij, na 12 weken ziekenhuis en Ronald MC Donaldhuis, naar huis. Die eerste rit naar huis was heel bijzonder, want toen we half september naar Groningen reden wisten we niet hoe het zou gaan: “Zouden we een levend kindje krijgen? Wanneer zou hij geboren worden?” En dan nu toch een levend kindje, een wonder!

Hielke is (met dit schrijven) een paar dagen van de flow, wat hij goed doet. Hij ligt nu nog aan de monitor en moet leren om z’n flesjes leeg te drinken. Doordat hij weinig energie heeft, kost hem dit veel moeite. We moeten geduld hebben en hem te tijd geven. ‘t Had allemaal zo heel anders kunnen gaan. Als we dat bedenken maakt het onze dankbaarheid alleen maar groter!

De fotoreportage van Stichting Earlybirds was ontzettend fijn; echt een lichtpuntje in een heftige periode. Joël vraagt, als we Hielke nu in bad doen, elke keer nog met een blij hoofd: “is de fotograaf er ook?” Een goed teken als een jongetje van 4 een fotograaf niet als hinderlijk ervaart! Karin, nogmaals heel erg bedankt voor de mooie foto’s! En natuurlijk ook heel veel dank voor alle andere vrijwilligers; jullie werk is echt van heel grote waarde!