Hidde

Al een dag ofzo heeft Evelyn wat buikpijn en wat gezeur in haar rug. Maar een controle bij de verloskundige laat geen alarmbellen rinkelen. Aangezien het met 32 weken nog lang geen tijd is gaan de ouders er ook niet vanuit dat dit wel eens anders zou kunnen zijn. ‘s Nachts wordt de rugpijn steeds erger. Wat rondlopen met een warme pittenzak geeft wat verlichting maar het wordt niet veel beter, het lijkt eerder erger te worden. Op een gegeven moment bellen ze toch de verloskundige om te overleggen wat ze met de pijn aan moeten. De verloskundige komt voor een extra controle, maar dan gaat ineens alles heel snel. De bevalling is begonnen, en alle hulpdiensten worden met spoed opgeroepen. Hidde ligt ook nog in stuit, maar wil niet langer wachten en hij wordt binnen een half uur dat de verloskundige er is thuis geboren. Hij laat gelukkig gelijk iets van zich horen en wordt door het ambulancepersoneel goed begeleid naar het Radboud UMC. Daar verblijven ze 5 dagen, waar Hidde mooie stappen maakt en zijn ouders blijft verbazen. Daarna worden ze overgeplaatst naar het CWZ waar ze bij Hidde op de kamer kunnen blijven slapen. Wanneer ik kom is het verbazend om te zien hoe Hidde er bij ligt. In een eigen bedje, alleen zijn sonde nog in. Hoe knap! Hidde mag voor de derde keer in bad, drinkt ook nog wat uit de borst en zakt dan helemaal moe lekker tegen mama aan. Papa geeft hem het laatste beetje melk met de sonde. Het is allemaal nog wennen, soms zo onwerkelijk. Wat ben jij een sterk mannetje Hidde, wat een mooi wonder ben je.