Guus

Als je gevraagd wordt om als Earlybirds fotograaf een fotosessie in Zwolle te doen bij een vriendin kan ik alleen maar volmondig ja zeggen! Ik ken haar omdat zij net als ik endometriose heeft. Guus is door middel van IVF verwekt en het is een pittige zwangerschap voor haar geweest. Toen ik een berichtje kreeg dat zij met de ambulance naar Zwolle was gebracht, omdat zij al 5cm ontsluiting had was het een kwestie van dagen totdat Guus geboren ging worden. Uiteindelijk werd Guus een paar dagen later met 27 weken en 2 dagen geboren.
Guus doet het super! De ademhalingsondersteuning wordt al langzaam vermindert en het is wachten totdat hij naar een ziekenhuis dichterbij huis mag.

Ik spreek met de ouders af bij het Ronald mc Donald huis waar zij verblijven. Vanaf hier ben je lopend in 5 min op de afdeling. Guus heeft door dat het een speciale dag is want tijdens het buidelen houdt hij lang zijn ogen open. Wat een klein ventje! Van de verpleging krijgen we alle ruimte en tijd wat ontzetten fijn is.

Ik wens jullie heel veel geluk met Guus!

————————

Verhaal ouders:

Toen ik met 26 weken en 5 dagen na een heerlijke warme douche in bed belande en er een hevige kramp schoot door mijn buik schoot, dacht ik dat het wel zou afzakken. Dat gebeurde ook, maar een paar minuten later kwam er nog een kramp maar dit keer heftiger. Ik schrok, vertrouwde het niet helemaal en besloot mijn man te roepen. Toen hij boven kwam en het nog een keer raak was, kreeg ik een telefoon in mijn handen gedrukt om de verloskundige te bellen. Een kruik en een kop thee zou wonderen kunnen doen werd mij verteld. Maar toen mijn man met een kop thee boven kwam en mij met een nog heftigere kramp aantrof heeft hij direct de verloskundige weer gebeld die binnen een kwartier voor de deur stond. De vraag of wij ons vluchtkoffertje al klaar hadden staan kwam onverwachts, maar het waren toch echt weeën en mijn vliezen puilden uit en stonden op knappen.

Ik schrok mij natuurlijk dood! Door de endometriose en ivf wist ik dat ik een grotere kans had, maar ondanks de ivf behandeling die mij heel zwaar viel en een zwangerschap die ook niet vlekkeloos verliep had ik dit natuurlijk niet zien aankomen. Ik werd gelijk naar het ziekenhuis in Enschede gestuurd waar ik niet meer van bed af mocht komen in verband met de uitpuilende vliezen. Ik kreeg weeënremmers en longrijpingprikjes voor de baby. Omdat ik nog geen 32 weken was ben ik met de ambulance naar het ziekenhuis in Zwolle gebracht. Wat voelde dat raar zeg, aangezien ik me totaal niet ziek voelde. Ik had zelfs die avond nog heerlijk yoga gedaan en had overdag juist een goede dag.

Toen ze 12 uur na de inwerkingstijd van de longrijping de weeënremmers stopten werd het heel spannend. Waren de weeën gestopt, of kwamen ze nadat de weeënremmers uitgewerkt waren snel weer op gang? Waar ik al bang voor was gebeurde ook, gelukkig hadden de artsen mij al gewaarschuwd dat het een kwestie van dagen was. Want die nacht was een nacht vol weeën. Omdat mijn ontsluiting niet veranderde hebben ze uiteindelijk na 4 uur weeën besloten om mij een prik te geven waardoor ik even kon slapen. Helaas sliep ik hier maar een uurtje op, waarna de persweeën begonnen. Maar persen mocht ik niet, want onze uk lag in stuit en omdat het lichaam van de baby veel minder ontsluiting nodig had dan het hoofd kon het niet natuurlijk geboren worden. Na een uur persweeën op te hebben gevangen werd ik eindelijk klaar gemaakt voor een keizersnede, waarna het heel snel ging. Op 12 september is onze mooie zoon Guus geboren! Een prachtig mannetje die het naar omstandigheden heel goed doet.

Toen Lianne mij attendeerde op de stichting Earlybirds, wist ik gelijk dat we hele mooie foto’s van onze lieve Guus wilden krijgen maar wel gemaakt door Lianne zelf!. En niets is minder waar. Het is zo fijn om ook deze bijzondere en mooie momenten op foto te hebben. Lianne onwijs bedankt voor je bezoekje en de super mooie reportage!