Frenkie
Op 10 januari gingen we een pretecho maken. Na een paar minuten vroeg ze ons of we zeker wisten dat we 27 weken zwanger waren en of ik de baby nog voelde, ze vond de baby te klein, meer passend bij een termijn van ongeveer 25 weken. We gingen naar huis met een apart gevoel over de echo maar de alarmbellen gingen niet direct af.
De volgende ochtend werden we gebeld door de echoscopist, ze maakte zich zorgen en adviseerde ons direct het ziekenhuis te bellen.
Eenmaal daar weer een echo gemaakt, bloeddruk opgemeten en inderdaad hij was veel te klein en was nauwelijks gegroeid. Mijn placenta bleek niet goed, de aan en afvoer van de navelstreng was niet goed en ik bleek een zwangerschapsvergiftiging te hebben. Met de ambulance werden we naar een ander ziekenhuis vervoerd en werd daar opgenomen en moest volledige bedrust totdat de baby zich zou melden.
Er werden weer echo’s gemaakt en ik werd aan aan de CTG gelegd en begonnen ze met de eerste longrijping prik.
De volgende ochtend stonden er ineens 6 artsen aan mijn bed, het ging niet goed met de baby, de hartslag was onregelmatig en ze waren bang dat hij het niet zou halen.
Vanwege plaatsgebrek werd ik met spoed overgebracht naar een ander ziekenhuis. Meteen weer aan de CTG gelegd en hij ontving ook de tweede longrijping prik, ze probeerden het te rekken tot de volgende dag.
Uiteindelijk werd er nog diezelfde avond besloten om hem te halen. Onze Frenkie werd na 27 weken zwangerschap geboren. Hij woog 760 gram en was 34 cm.
Gelijk na de geboorte werd hij klaar gemaakt voor de couveuse, kreeg zijn “snorkeltje” op, en werd naar zijn kamertje gebracht op de NICU. Voor nu konden we tevreden zijn en zijn eerste 2 weken deed hij het ondanks zijn vroeggeboorte best goed.
Dat veranderde de avond van 1 februari, in de middag werden we gebeld met de boodschap dat er een fout was gemaakt met het toedienen van een medicijn die hem zouden moeten helpen bij zijn ademstops, wat in 24 uur had in moeten druppelen via zijn infuus was er binnen een half uur ingelopen. Dit was nog nooit eerder gebeurd en ze konden dus ook niet vertellen of en wat er zou gebeuren met hem. Daar kwamen we in de avond achter, tijdens zijn verzorging viel alles weg, ademhaling, hartslag en zijn bloeddruk. Er werd op de noodknop gedrukt en voor we het wisten stond de hele kamer vol. Hij werd geintubeerd, er werden infusen geplaatst, antibiotica toegediend, kreeg morfine en er werd een echo gemaakt van zijn longen. Die bleken helemaal vol te zitten met vocht waardoor hij dus niet meer zelf kon ademen. Na een paar dagen vol met onderzoeken, scans en medicijnen is gebleken dat hij trombose heeft bij beide nieren.
Ze onderzoeken momenteel of dit van de overdosis komt, of door de antibiotica die toegediend is en naar later bleek schadelijk kon zijn voor nieren, of dat het toch aangeboren is. Wat voor ons momenteel het belangrijkste is, is dat de medicijnen die hij krijgt de stolsels niet verder laat groeien en dan hopen dat zijn lichaam de stolsels zelf gaat afbreken.
Frenkie is nu van de beademing af, ging als tussenstap terug naar de CPAP en vlak daarna kon hij een paar dagen zelf ademen maar raakte toch vermoeid en heeft nu de optiflow. Hij is stabiel en doorstaat alles goed, doet zo goed zijn best maar we zijn hier voorlopig nog niet weg.
Allereerst gefeliciteerd met Frenkie!
Heel veel sterkte ❤️
Lieve mensen wat een onwijs spannende tijd voor jullie.
Toch wil ik jullie feliciteren met jullie frenkie💖.wat een kanjer is hij!
Heel.veel sterkte de komende periode😘
Van harte gefeliciteerd met jullie Frenkie en heel veel sterkte.
Heel herkenbaar wat jullie allemaal meemaken…
Ons dochtertje is ook vroeg geboren met 32 weken en 14 gram. Zij moest toen 6, 5 weken in het ziekenhuis blijven. Zij is nu inmiddels 4 jaar en gaat sinds oktober naar school.
Heel veel sterkte!! Wat een verhaal en wat een sterk mannetje.💙
Lieve lieve Joyce
Wat een achtbaan… heel veel sterkte voor kleine Frankie en heel veel liefde voor jou❤️❤️❤️
Dikke knuffel ❤️
frenkie 🥰🥰🥰
Onze lieve kleine strijder! 💙 iedereen is super trots op jou, maar ook op je papa en mama! Ga er maar aan staan, vandaag 12 maart ben je precies 2 maanden en verblijven je ouders al ruim 8 weken in het Ronald MC Donald huis in Nijmegen. Ik ben er al die tijd vanuit gegaan dat je rond 7 april, je eigenlijke geboortedatum, lekker in je bedje in Wenum Wiesel ligt! Daar ga ik heel hard voor duimen!
Dikke kuzzzz van oma Joke
Daar duimen we voor Joke!!
💙💙💙
Heel veel bewondering voor je doorzettingsvermogen lieve kleine Frenkie blijf knokken !Joyce en Glenn hou vol het is onwerkelijk wat jullie 3tje moeten doorstaan blijf geloven in dat dappere kleine kereltje van jullie .Heel veel kracht en liefde wens ik jullie.
Toch bijzonder jullie verhaal zo te lezen. Elke dag in hetzelfde ziekenhuis, een zelfde verhaal, maar elkaar nooit gesproken. Hopelijk gaat het goed met Frenkie en met jullie. Wellicht zien we elkaar nog in Apeldoorn ziekenhuis.