Florian

Van de ouders
Op 12 augustus 2025 gingen we naar het ziekenhuis omdat ik minder leven voelde en wat bloedverlies had. Omdat onze zoon al wat achterbleef in groei (P9), stond ik al onder controle bij de gynaecoloog in Almelo. Na onderzoek bleek dat ik gebroken vliezen had door een scheurtje bovenin het vlies. Omdat ik pas 30+3 weken zwanger was, werd er direct een longrijpingsprik gegeven en werd Zwolle gebeld om mij daar op te nemen. Helaas was er geen plek en werden we met de ambulance naar het Máxima MC in Veldhoven gebracht.

In Veldhoven lag ik vier dagen, kreeg ik nog een longrijpingsprik en volgden er talloze onderzoeken. Hoewel ze daar geen gebroken vliezen konden vaststellen, kwam de fFN-test wel positief terug. Gelukkig kwam er daarna plek in Zwolle en mocht ik met de ambulance overgeplaatst worden. In Zwolle werd duidelijk dat er wél sprake was van gebroken vliezen. We kregen veel informatie over vroeggeboorte en NICU-opname, wat heel fijn was maar ook erg confronterend.

Na een week in Zwolle braken mijn vliezen volledig, net een dag voordat ik 32 weken zwanger was. De bevalling zette gelukkig niet door en op 22 augustus mochten we terug naar Almelo, omdat we de mijlpaal van 32 weken hadden gehaald. De spanning bleef groot, want ik liep al sinds 12 augustus met krampen en weeën. In Almelo werd ik opnieuw opgenomen.

De volgende avond voelde ik dat er iets niet goed was. Ik vroeg om een CTG en al snel bleek dat het hartfilmpje anders was dan normaal. Na een doppleronderzoek bleek dat er onvoldoende zuurstof naar zijn hersenen ging. Binnen twintig minuten werd besloten een spoedkeizersnede te doen. Om 23:35 uur kregen we dit te horen en op 23 augustus om 23:55 uur werd onze zoon Florian-Mees geboren met 32+1 weken en een gewicht van 1785 gram.
Tot onze opluchting huilde hij meteen en had hij geen beademing nodig. Alleen een infuus, sondevoeding en monitoring waren nodig, waarna hij werd opgenomen op de afdeling neonatologie. Zijn groei viel mee: met P49 viel een grote zorg direct weg. Na de operatie zag ik Florian-Mees heerlijk bij papa op de borst liggen. Een onvergetelijk moment.

Inmiddels is hij twee weken oud, drinkt hij al goed uit de fles, houdt hij zichzelf warm en mocht de couveuse al open. Ook heeft hij al lekker in badje gelegen. Het zicht op naar huis gaan komt steeds dichterbij en we kijken ernaar uit dat hij eindelijk bij zijn grote zus kan zijn. Wij zijn ontzettend trots en dankbaar.

Van de fotograaf
Op 1 september loop ik het ZGT in voor de reportage van Florian. Op de kamer tref ik papa, mama en Florian aan. Hij ligt heerlijk in de couveuse, maar dat zal niet heel lang meer duren, want hij blijft zo goed op temperatuur, dat de kap zelfs open mag! Florian mag tijdens de reportage buidelen bij mama en papa. En daar geniet hij zichtbaar van! Hij kruipt steeds helemaal in mama en papa, wat de schattigste beelden oplevert.

Lieve Florian, groei nog maar even lekker door zodat je snel met papa en mama mee naar huis mag! Naar je grote zus die ook niet kan wachten tot je thuis bent!!