Evi & Maud
We hebben er heel wat moeite voor moeten doen om uiteindelijk zwanger te worden. Dolgelukkig waren we dan ook toen we dit jaar in april wisten dat Amanda zwanger was! Ons geluk kon niet meer op toen we op de eerste echo zagen dat we niet zwanger waren van één kindje, maar van twee kindjes. Ook waren we nerveus. Bleef het deze keer wel goed gaan? Nadat we 13 weken zwanger waren hadden we voldoende vertrouwen in de zwangerschap om het van de daken te schreeuwen! Wat wilde wij dit nieuws graag delen met iedereen die het maar wilde horen.
Wat later in de zwangerschap kwamen er complicaties en heeft Amanda meerdere keren in het ziekenhuis gelegen en moest ze veel terug naar het ziekenhuis voor extra controles. In de laatste weken zelfs dagelijks.
Gelukkig is de tweeling bij een nette termijn van 36 weken geboren. Ze hebben een goede start gehad. Beide meisjes waren klein, vooral Maud. Ze woog iets meer dan 1600gram. Hierdoor moesten we nog in het ziekenhuis blijven.
Jammer genoeg werd Maud na zeven dagen erg ziek. Ze had het NEC virus en is ‘s nachts vanuit het ziekenhuis in Breda met spoed overgebracht naar de IC van het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Een heftige anderhalve week brak aan. Papa, mama en zusje Evi sliepen in het Ronald McDonald huis en waren zo dicht bij. Maud vocht hard en is opgeknapt met antibiotica. Wat waren wij dankbaar toen ze voldoende was aangesterkt zodat ze terug mocht naar Breda. Hier zijn we inmiddels anderhalve week verder en vecht Maud nog steeds iedere dag. Ze is vrij van het infuus en heeft alleen nog een sonde, omdat ze moeite heeft met de hoeveelheden eten. Bijna een week heeft ze in Rotterdam geen eten gehad, alleen via het infuus. Nu moet ze juist alles weer zelf eten. Een grote stap vooruit, maar nog erg heftig voor haar maag en buik. Maud spuugt hierdoor nog regelmatig en heeft nog vaak geen zin in de fles.
We zijn er nog niet. We mogen pas naar huis als Maud alle voeding zelf drinkt en ook alles binnen houdt. Tot nu toe zijn we al zo dankbaar met waar we nu alweer staan met haar. Het is zo’n enorme vechter. We zijn erg trots op haar. En natuurlijk niet te vergeten, ook op Evi. Deze meid is zo tevreden, laat papa en mama ook genieten van een heerlijk roze wolk die er mag zijn na een zwangerschap. Zij groeit goed, slaap goed en maakt ons gezin compleet.
Met kerst zijn we nog in het ziekenhuis met z’n allen, maar zolang we samen zijn als gezin maakt het ons niet zoveel uit waar we zijn. We zijn samen, dat is voor nu even het belangrijkste.
Ik ben de aller aller trotste tante die er maar kan zijn!!! Hou van deze meiden en ben onwijs trots op m’n zus en zwager.
❤️❤️?Mag je zeker trots op zijn….
Ik ben de trotste over groot vader van de twee meisjes maud en evi,en trots op amanda en marko dat dit mocht gebeuren ,heel veel liefs van opa en jennie.
Mogen jullie zeker trots op zijn… ?
Wij oma en opa van Driel zijn super trots op onze kleindochters Maud en Evi. Twee heel sterke meiden. Papa en mama hebben heel veel meegemaakt, ze zijn alle twee zo sterk en hebben zoveel liefde voor hun twee meisjes, maar hopelijk komt alles goed komt.
Gefeliciteerd opa en oma,, kleintjes zijn vechters.. ??. Terecht zijn jullie trotse opa en oma. ❤️..
Lieve Amanda en Marko,
Met tranen in onze ogen hebben Rudy en ik jullie verhaal over 2 mooie sterke dappere meisjes ziten lezen.
Wat een verhaal en wat herkenbaar voor ons, je weet zelf het verhaal na de geboorte van Johan dat hij zo ziek is geweest en ook in het Sophia heeft gelegen.
Wij wensen jullie heel veel sterkte en moet toe, en zoals ik nu lees komt dat allemaal vast goed.
Ben super trots op jullie, maar als ouders die je dat voor je kind.
Liefs
Rudy en Jacolina
En voor Evi & Maud een grote dikke knuffel????