Emma

Door de ouders:

Woensdag 21 februari, 8:00 uur ‘s-morgens. Ik wil naar het toilet en stap uit bed, en met dat ik uit bed stap breken mijn vliezen. Mijn eerste gedachte was NEE want het is ruim 7 weken te vroeg. Direct contact gezocht met de verloskundige, die ook snel voor de deur stond. En voordat wij het wisten zaten wij in de auto richting het ziekenhuis.

Eenmaal aangekomen ging alles heel erg snel, met het maken van echo’s, infuus voor toedienen antibiotica, steroïden en de wee remmers, En lang achter de ctg, bleek met de baby niks aan de hand te zijn. Maar de weeën begonnen al langzaam op te komen. De hoop was dat ze nog een week zou kunnen blijven zitten. Maar rond 16.00 uur was voor mij al wel duidelijk dat dat niet ging gebeuren. Toen werden de weeën toch echt wel heftig, en klom ik hoog mijn bed in omdat ik niet meer wist wat ik ermee moest. En werd ik al snel naar beneden gebracht naar de verloskamer.

En toen om 23.00 uur s’avonds was ze er dan eindelijk, onze kleine Emma, 46 cm en bijna 2,4 kilo! Ze deed het erg goed en mocht ook nog even bij mij liggen. Maar moest al gauw de couveuse in. Papa ging met haar mee en toen ik eenmaal klaar was werd ik met bed en al naar beneden gebracht. En dan zie je dat kleine meisje liggen met alle slangetjes en toestanden. Zeer confronterend om te zien. En vanaf dag 1 laat ze al zien wat een vechtertje ze is. Het is continu een stijgende lijn geweest, elke dag ging het beter. Na 1 dag mocht de zuurstof er al vanaf. En na een week kon het infuus eruit. Wat een hele opluchting was. Al gauw was ze op de medium care waar we zelf voor haar konden zorgen, wat heel erg fijn is.

Al vroeg vertelde de verpleegkundigen ons over stichting earlybirds, en mijn man heeft ons gelijk aangemeld. We kregen al snel bericht van Claudia. Een week later kwam Claudia de foto’s maken, dit was erg leuk. En wat heeft ze mooie foto’s gemaakt! De collage komt zeker bij ons thuis te hangen. En nu na bijna een maand in het ziekenhuis ziet het ernaar uit dat we met een paar dagen naar huis mogen. Waar we ontzettend blij om zijn natuurlijk.

Tanno, Els en Emma

———————

Door de fotografe:

De ochtend vlak voordat ik de fotoreportage van Emma zou gaan maken Appte papa: ‘We zijn verhuisd naar de moeder kind afdeling!’ Ah super dacht ik …. weer een stapje dichter bij huis, dat is toch altijd wel een even een dingetje zo een verhuizing. Aangekomen in Enschede trof ik papa en mama en kleine Emma op hun prachtig ruime en lichte privékamer aan. Wat een mooi perfect klein meisje…..

Emma moest even wakker gemaakt worden en mama gaf kusje en knuffels. Samen met papa gingen er schone kleertjes aan en werd er vakkundig een verse luier aangedaan. Tijd voor de voeding! Emma drink al uit de borst en dat ging nu helemaal super! De middelvinger ging omhoog waarmee Emma wellicht wilde zeggen ‘Dag dag sonde! Ik kan het nu bijna zelf’! Geweldig moment. Daarna nog even tutten met papa en mama samen, geweldig, Emma genoot zichtbaar!

De verpleegster kwam toch nog even haar maagje aanvullen met wat extra voeding via de sonde en daarna weer lekker naar bed. Vergezeld met een NICU en een gehaakt birdje vertrok Emma naar dromenland…

Lieve Emma, groei maar goed en ik wens je samen met papa en mama een hele mooie toekomst toe!
Liefs Claudia de Graaf