Elyanne

Dit was onze 3e zwangerschap en onze laatste, wij wilde graag 3 kinderen. Na 2 jongens hoopte we beide stiekem op een meisje. Toen bleek dat ik zwanger was, was het gevoel erg sterk aanwezig dat we een meisje kregen. Ik had een hele andere zwangerschap als met de beide jongens, alles ging goed en voelde me goed. Ik dacht nu lekker genieten. Maar dat was al snel voorbij want bij 12 weken kreeg ik ineens een bloeding. Ik  heb mijn verloskundige gebeld en kon gelijk terecht. We gingen naar het ziekenhuis toe om een echo te laten maken en al snel bleek er iets niet in orde.  De gynaecoloog werd erbij gehaald en ik bleek zwanger te zijn van een tweeling en dat 1 vruchtje was overleden bij 5 weken ongeveer. Ik was helemaal overrompeld want ik wist niet anders dan dat we een eenling kregen, vanaf dat moment is een zware tijd begonnen. Ik werd doorgestuurd na het Umcg voor een uitgebreide echo. Toen bleek alles goed te zijn. Maar bij 16 weken kreeg ik weer een heftige bloeding en ik was er stellig van overtuigd dat ik mijn kindje was verloren. Bleek dat ik nu het 2e vruchtje kwijt was maar het vruchtzakje zat er nog wel. Ze hadden nog wat gevonden ze dachten eerst aan een vleesboompje of een poliep , dus ik werd weer doorgestuurd naar het ziekenhuis. Eenmaal in het ziekenhuis hadden ze een vermoeden dat ik een acardiacus had dus toen ben ik weer doorgestuurd naar een perinatoloog in Zwolle voor een GUO. Daar bleek dat dit gelukkig niet het geval was maar dat het om een finishing twin ging. Ik moest onder controle blijven bij de gynaecoloog ook ivm een laagliggende placenta (placenta praevia) en de bloedingen. Kreeg elke 2 weken echo tot ongeveer 23 weken toen begon het weer met bloedingen. Bij 27 weken moest ik weer naar Zwolle toe om een 2e guo en daar bleek uit  dat ik een slugde (bloeding) had bij me baarmoedermond. Ook had ik zwangerschapscholestase. Ik had al een verhoogde risico op een vroeggeboorte maar elke keer weer slecht nieuws uit het ziekenhuis. Bij 30 weken werd ik opgenomen in het ziekenhuis met rug weeën. Ik heb gelijk longrijping spuiten gehad voor het geval dat het wel door ging zetten. Moest vanaf toen 3 keer in de week na het ziekenhuis toe 3 keer voor ctg en 2 keer naar de gynaecoloog, ze wilde niet meer groeien, uiteindelijk hebben  ze gekozen voor de rijpheid van het kindje en bleef ze nog even zitten. Bij 35 weken wilde het echt niet meer en kreeg ik op 18 april een keizersnede en kwam ons meisje Elyanne Lisette Sjoukje ter wereld. Ze had een moeilijke start. Ze had 5 keer haar navelstreng om haar nek en ze ademde niet. Voor mij duurde het een eeuwigheid voordat ze een beetje begon te piepen ik heb haar niet horen huilen. Ze werd gelijk weggebracht naar de kinderafdeling. Na 2 uur kon ik eindelijk bij haar en toen was het gelukkig allemaal goed met haar. Ze was 2120 gram bij de geboorte. Ze is nu inmiddels 2 weken ze ligt nog wel in het ziekenhuis maar ze doet het super goed. ze is van de hartmonitor af en ze heeft geen sonde meer. Nu is het wachten op dat ze sterk genoeg is dat we haar eindelijk mee mogen nemen na huis toe. En dan ook echt kunnen genieten van een geweldig klein meisje en een leuke kraamtijd tegemoet gaan. Ik heb de foto´s al gezien van Elyanne en die zijn echt geweldig geworden. Echt super bedankt voor alles wat jullie hebben gedaan.! Ik wil ook via deze weg me zus Lisette bedanken dat je altijd er voor ons stond en dat je elke afspraak met me mee ging na het ziekenhuis het is heel bijzonder dat je dat allemaal voor ons hebt gedaan je bent in deze zwangerschap mijn steun en toeverlaat geweest dank je wel!