Ella

Kleine Ella, geboren met 27 weken en 2 dagen en in haar korte leventje al twee keer verhuisd…
De dag na deze reportage zou ze nog een keer verhuizen, naar huis!!!

Op 31 augustus mocht ik naar Almelo voor een reportage van de prachtige Ella. Haar ouders Mike en Jody hadden net de ochtend voor onze reportage het goede nieuws gehad dat Ella de volgende dag mee naar huis mocht, hun dag kon dus niet meer kapot.

Een prachtig mooi meisje wat al een hele lange weg achter zich had liggen maar waar het nu gelukkig erg goed mee gaat. Twee ouders die vol liefde over hun dochter vertellen. Wat vond ik het bijzonder om juist deze dag vast te mogen leggen.

Liefs,
Marije

*********************

De ouders:

Ik was op stedentrip met een vriendin naar Riga, nog even weg. Op dat moment was ik 26 weken zwanger, volgens de deskundigen om mij heen kon ik zeker nog vliegen.

Donderdag t/m zaterdag overdag heerlijk genoten van Riga. Totdat ik op zaterdagavond bloedingen kreeg en (wat ik toen nog dacht) harde buiken. Contact met mijn verloskundige in Nederland gehad en leek niets ernstigs. Zondag overdag namen de “harde buiken” wat af, maar de bloedingen bleven. Zondagavond namen de krampen toe, werden heftiger en kwamen korter achter elkaar. Wederom met mijn verloskundige gebeld en samen besloten dat een opname in een ziekenhuis beter was.

Een ambulance gebeld en toen ben ik samen met mijn vriendin naar een Lets ziekenhuis vervoerd.  Omdat in Letland er alleen tijdens kantoortijden echo’s worden gemaakt werd besloten dat ik daar een nacht zou moeten blijven. Wel had ik tijdens de onderzoeken het hartje van Ella gehoord, dat stelde me gerust. Een ziekenhuiskamer in Letland bleek meer weg te hebben van een Oostblok hotelkamer, zonder medische apparatuur etc. Ook sprak iedereen Russisch dialect en kon ik alleen met ze communiceren door gebaren en gebrekkig Engels. Ondertussen had ik al mijn man gebeld met het verhaal, hij had nachtdienst en was erg ongerust

Na een nacht in het ziekenhuis was ik ‘s ochtends aan de beurt voor de echo. De echoscopist vertelde me dat mijn kindje binnen een aantal dagen geboren zou worden, ik schrok me kapot! Maar daarna had ik een consult van de gynaecoloog en die zei dat het nog weken zou duren en heeft me ontslagen uit het ziekenhuis.

Maandagavond vlogen we terug naar Nederland, in het vliegtuig namen de krampen toe en ik besefte me toen dat ik geen krampen had maar weeën! Toen 2,5 uur in een vliegtuig met volle weeën en dit niet kunnen laten merken omdat ik wist dat wanneer ik het liet merken en mijn kindje in Letland geboren zou worden ze dit niet zou overleven.  Dat had ik al wel opgemaakt uit de staat van het ziekenhuis daar.

Mike mijn man stond op me te wachten op Schiphol met zijn ouders, het plan was dat we naar het ziekenhuis in Zwolle zouden rijden. Maar bij aankomst werd duidelijk dat ik Zwolle niet ging redden en dat een ambulance naar het AMC bellen een goed idee was. De weeën kwamen namelijk steeds korter na elkaar.

Eenmaal in het AMC  pas weeënremmers gekregen en longrijpingsspuit. Dit mocht allemaal niet baten want 4 uur later was ons meissie Ella geboren! Ze liet meteen van zich horen!

Ella heeft in totaal 10 weken in 3 verschillende ziekenhuizen gelegen (AMC, Isala, ZGT Almelo) en heeft bewezen dat ze een pittige tante is! Ze heeft het voorbeeldig doorlopen allemaal, wat een dappere dame! Wij hebben in totaal 7 weken in Ronald MC Donald huizen verbleven, wat fijn dat deze voorziening er is.

Nu hebben we haar al 2 weken thuis, wat is dat fijn en wat genieten we met volle teugen van haar.

Als Ella groter is heeft ze een flink verhaal te vertellen over haar geboorte!