Donna & Floortje prematuur geboren met 35 weken en 5 dagen, Elkerliek ziekenhuis, tweeling, bekkeninstabiliteit, weeenremmers, longrijping, keizersnede, sondevoeding

Donna & Floortje


Donna & Floortje prematuur geboren met 35 weken en 5 dagen, Elkerliek ziekenhuis, tweeling, bekkeninstabiliteit, weeenremmers, longrijping, keizersnede, sondevoeding

Earlybirds een geweldige stichting!

In oktober 2017 hadden we de allereerste echo van deze zwangerschap. Zo blij als we waren met het zien van één kloppend hartje, zo blij waren we nog nadat de echoscopiste pas na 20 minuten zag, dat er nog een tweede hartje klopte. Nee, bij ons geen enorme shock. Wij wilden maar al te graag, dat beide hartjes bleven kloppen en vertelden vol vreugde dit nieuws aan familie en vrienden. Het bijzondere is dat ik ( mama) vermoedens had van een tweeling zwangerschap in mijn leven. En dit kwam uit. Geen twee maar drie kinderen in ons gezin. Lauren, onze dochter van bijna drie, wordt grote zus.

Al op de eerste echo was er een vermoeden van een eeneiige tweeling. Dat zou betekenen dat het twee identieke jongens of meisjes zouden zijn. En een eeneiige zwangerschap kan wat spannender verlopen. En dat was het….deze zwangerschap was totaal niet te vergelijken met die van Lauren. Ik danste en genoot toen van de zwangerschap tot zeker 35/36 weken. Nu werd deze zwangerschap al snel turbulenter.

De 20 weken echo was oké. Wat fijn, mijn moedergevoel klopte. Ik voelde al sterk, dit zijn twee meiden en dit kwam er uit tijdens de geslachtsbepaling bij 14 weken. Ik genoot van de eerste schopjes al bij 15 weken, het genieten kon beginnen. Dit duurde echter maar even, tot ongeveer 20 weken. Op een feestje, waar ik lang had gestaan, kwamen de eerste harde buiken. Wat was dit? Daarna op mijn werk kwamen die harde buiken vaker en vroeg ik mezelf af of mijn buik nog ooit ontspannen aan zou voelen. Mijn bekken begon te protesteren en ik bekkeninstabiliteit en uitval in mijn rechter been. Elke dag werd dit erger. Na 24 weken viel ik uit op mijn werk, het ging niet langer. Bij 26+3 weken kreeg ik, tijdens het avondeten, veel pijnlijke harde buiken. Dit maakte me ongerust. Mijn man en ik belden het ziekenhuis en moesten maar snel komen, werd er gezegd. Daar aangekomen werd gekeken of ik niet aan het bevallen was. Gelukkig was dit niet het geval. De harde buiken leken weeën, dus kreeg ik weeënremmers en longrijpings medicijnen voor de meisjes. Ik bleef een aantal dagen in het ziekenhuis en daarna thuis nam ik veel rust en lag continu in een relax fauteuil.

Bij 30 weken besloot ik een rolstoel te regelen, lopen ging echt niet meer en met het minste of geringste had ik een harde buik. In de tijd van 26 naar 30 weken werd o.a. zwangerschapscholestase en een verkorte baarmoedermond geconstateerd. Beide verslechterde en bij 32 weken kreeg ik wederom weeënremmers en medicijnen voor longrijping van de meisjes. Daarna werd er ook nog vasa previa vastgesteld en een geplande keizersnede werd voorgesteld. Ik moest naar huis, dit voelde spannend. Na twee keer ziekenhuis opname en een verkorte baarmoedermond en enorme jeuk zit of lig je niet lekker. Stoïcijns staarde ik dag in dag uit voor me uit in de fauteuil en kwam ik nergens meer. Het was afzien, mijn emotie was uitgeschakeld en het enige wat ik dacht was: “DIE GEPLANDE KEIZERSNEE GAAN WE HALEN”. En dit lukte….op 23 mei 2018 na 35+5 weken zwangerschap mochten wij onze twee gezonde meisjes eindelijk ontmoeten.

Wauw, Donna huilde fors en ik kreeg haar al snel op mijn borst (2275 gram). Nog geen twee minuten later kwam Floortje (2045 gram) en zij werd geboren in haar vruchtzak. Erg bijzonder om te zien. Nadat de gynaecoloog haar hielp uit de vruchtzak te komen, huilde ook zij fors en werd op mijn borst gelegd. Mijn man en ik genoten en pinkten tranen weg van geluk. Daar zijn ze dan eindelijk!!! De naweeën waren heftig, maar de dagen daarna waren mooi en spannend tegelijk. Wanneer mogen de dametjes mee naar huis? Ze zijn toch gezond? Ze vielen flink af en al spoedig werd er gesproken over een sonde. Dit viel ons reuze mee.

We benaderden “Earlybirds” en de fantastische vrijwilligster Mieke nam al meteen contact met ons op. Op dag 6 kon ze al langskomen. En wat hebben we genoten, dit was bijzonder mooi. Zelfs toen we nog geen foto’s hadden ontvangen, wisten we dat dit super zou zijn. Onze dochter Lauren genoot van haar zusjes en straalde van trots. Dit is op de foto’s duidelijk te zien. Wat een mooie beelden van ons gezin. Een periode van spanning en vele ongemakken kunnen we achter ons gaan laten. De meisjes zijn er en ze doen het goed! Ik mag trots zijn op mezelf, mijn hard werkende man ( omgetoverd naar de meest fantastische super papa/huisman) En trotse grote zus. Wat paste iedereen zich goed aan.

Vandaag, op dag 12 in het ziekenhuis, bereikt Floortje haar geboortegewicht en drinkt Donna meerdere flesjes leeg. Erg mooi en bijzonder om te zien dat Mieke dit vrijwilligerswerk met een enorme passie doet. Wij zijn enorm verrast en willen Stichting Earlybirds en haar dan ook heel erg bedanken voor dit cadeau!

————–

Van de fotografe:

Wat geweldig om er getuige van te zijn, dat er twee gezonde meisjes in de wieg liggen, na zo’n heftige zwangerschap. Het was een genot om jullie gezin vast te leggen en mee te genieten van de lieve, zorgzame Lauren! Lieve Irma, Bart, Lauren, Donna en Floortje, heel veel geluk en gezondheid, heb het goed samen.

Lieve groet, Mieke.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.