Dikra

Door de Ouders:

Op 1 november 2016 besloten we om de gynaecoloog te bellen omdat ik de pijn niet meer aankon. Ik dacht nog, “Ach ze gaan even voelen en dan kan ik weer weg”. Daar aangekomen in het ZMC hadden zij hele andere plannen met mij. Ik moest meteen met de ambulance naar het AMC omdat ik zwangerschapsvergiftiging bleek te hebben. Wij wisten niet wat we hoorden. Nu naar het AMC? Nee dat kan niet, ik heb 2 kinderen thuis en die weten niet dat ik weg ben! Ik dacht ik ga het proberen en vroeg of ik naar huis mocht en de of ik de volgende ochtend terug mocht komen. Nou dat vonden ze geen goed idee en dus moest ik direct naar het AMC.

Eenmaal onderweg in de ambulance ging van alles door mijn hoofd. Wat kan je leven op zijn kop gezet worden, pfff. De volgende ochtend kreeg ik een uitgebreide echo en een gesprek. Wat was ik bang, mijn kleine meid woog namelijk 500gram en ze wisten niet hoe lang ze het nog vol zou houden als ze in mijn buik zou blijven zitten. Ik was 25 weken en 4 dagen zwanger en het liefst wilden ze haar natuurlijk zo lang mogelijk in mijn buik houden. Toch hebben ze 4 November besloten om mij te opereren. De operatie/keizersnede ging goed. Dikra werd geboren. Ze was sterk en pittig! Onze pittige dame. Doordat ze zo sterk was besloten de artsen direct om haar met alle kracht en mogelijkheden te gaan helpen.

Nu 6 december heeft ze een operatie achter de rug en gaat het veel beter met haar. Ze weegt nu 740gram en doet het echt goed.

Op 25 november is Marinda bij ons gekomen voor de reportage. Wat een lief en leuke dame, zo meelevend.Wij zijn heel blij dat wij hieraan mee mochten doen. Echt een mooie ervaring. Iets wat wij iedereen aanraden. Het is een heftige tijd en je staat niet gauw stil bij die mooie momenten. Dankzij deze mooie stichting worden die momenten vastgelegd en hou je ze voor altijd bij je.

Marinda wij willen jou heel erg bedanken. Jij liet het echt allemaal om Dikra draaien, wat voor haar fijn is, wat voor haar goed is, en jij maakte dan de foto’s. Dank je wel!

Liefs,
Hicham en Amina

——————

Door de Fotograaf:

Op 25 November was ik in het AMC op de Intensive Care. Op 1 van de 3 units lag de kleine Dikra. En als ik zeg klein, dan bedoel ik ook klein! Ze werd geboren met 25+6weken en was met haar onvolgroeide lijfje een groot risico of ze het zou kunnen redden. Met maar 490gram was ze direct na de geboorte gelukkig ontzettend sterk en konden de artsen de keus maken om Dikra op te nemen. Wat een heftige tijd moet dat zijn geweest! Het ene moment gaat alles prima met je en het volgende moment heb je ineens je kindje in je armen terwijl je ontzettend onzeker bent of ze het zal gaan halen.

Maar Dikra is sterk. Zo sterk dat ze dat maar al te graag laat zien. Kracht in haar armpjes en beentjes tijdens het verschonen. De voeding pakt ze goed op en ook het buidelen bij papa en mama geeft haar een boel rust en vertrouwen.

Toen ik bij ze was woog Dikra net geen 600gram. Dat kleine hoopje mens lag daar in de couveuse en dat was bijzonder om te zien. Twee trotse ouders stonden naast haar en verschoonden haar. Daarna was het buidelmoment met papa. Zo ontzettend sterk moet je zijn om elke dag op en neer te moeten reizen voor je dochter. Je kleine dochter. Met nog twee kinderen thuis om niet te vergeten is dit een heftige tijd. Ik heb ontzettend meegeleefd in hun situatie en wens ze dan ook alle kracht met elkaar toe. Dikra is een dapper meisje, en ze hebben alle vertrouwen dat ze er ook sterk uitkomt! Ik heb mijn ogen uitgekeken op deze afdeling. Het is ongelofelijk dat er zoveel mogelijk is om die kleine mensjes een leven te kunnen bieden. Ook
al blijft alles onzeker, samen sta je sterk en dat heb ik die dag zeker gezien!

Lieve Hicham en Amina, Ik vond het bijzonder (weer dat woord die al meerdere keren die dag is gevallen 😉 ) om van jullie kleine meisje deze foto’s te mogen maken. Ik denk aan jullie en hoop dat de reportage een klein lichtpuntje was in deze heftige tijd. Ik wens jullie met jullie gezin dan ook heel veel kracht toe en veel geluk en liefde voor jullie dochter.
Dat ze maar sterk mag blijven en goed mag groeien!!

Liefs, Marinda