Daan

 
Afgelopen vrijdag 27 december stap ik rond de klok van half elf het Gelre Ziekenhuis in Apeldoorn binnen. Vandaag ontmoet ik hier Marieke en Menno die eerder dan verwacht hun zoontje Daan hebben leren kennen. Dat laatste was iets wat Marieke vrij snel na onze kennismaking, we stonden onze handen nog te wassen, mij trots vertelde.

Een mooie uitspraak want de hectiek waar je als ouder in terecht komt als je kind te vroeg geboren wordt, kan je ook heel anders ervaren. Marieke en Menno hebben dus een andere insteek!

Na een onrustige nacht waarin Marieke last kreeg van haar rug en pijn had tussen haar schouderbladen namen ze contact op met de verloskundige. Deze stuurde hen door naar het ziekenhuis waar een groeiecho werd gemaakt en er ook besloten werd tot een opname want de bloeddruk van Marieke werd te hoog. Dat was op 27 november en wat volgde was een opname.

Na 10 dagen volgde ’s morgens om 8.30 uur een 2e groeiecho en daaruit bleek dat het kindje niet gegroeid was. Dit samen met de hoge bloeddruk en bloedverlies was reden om direct in te grijpen en werd op 06-12 om 12.06 (!) middels een keizersnede Daan geboren.

Hij was toen pas 33 weken en 3 dagen en woog slechts 1475 gram maar omdat hij hard huilend ter wereld kwam, hoefde hij niet direct naar de kinderarts toe maar mocht hij eerst kennismaken met mama en zijn 1e kusje aan haar geven. Hierna mocht hij, naar goed onderzocht te zijn, de couveuse in zodat hij lekker warm lag.

Op dag 4 bleek bij een controle en een CTG dat hij toch wat extra zorg nodig had en heeft hij een paar dagen aan de optiflow, een soort snorretje net onder de neus, gelegen waarmee hij wat extra zuurstof binnen kreeg. Uiteindelijk mocht hij na 2 weken van alle monitoring af en is het nu vooral een kwestie van groeien.

Hij woog op de dag dat ik er was al 2080 gram en oefent goed met het drinken uit mama’s borst. Dit wordt aangevuld met een flesje afgekolfde melk en nu nog een sonde maar als dat eenmaal goed gaat, mag hij, en dat kwam de verpleging net aan papa en mama vertellen, wellicht eind van deze week al naar huis.

Dat is iets waar ik natuurlijk keihard voor ga duimen want ook al mag je als ouders in het ziekenhuis zoveel mogelijk zelf doen, thuis is natuurlijk waar je het liefste bent!

Lieve Daan, wat was je wakker en wat vond je de klikjes van de camera interessant. Hopelijk mag je snel samen met papa en mama naar huis om daar lekker te gaan groeien en groot en sterk te worden!

Lieve groetjes,
Anneke