Cüneyt
Alsof hij wist dat mama de zwangerschap niet meer aankon. Met 31 weken en 6 dagen overkwam ons iets wat we totaal niet hadden verwacht. Mama had een zware zwangerschap, enorm veel last van haar rug en bekken en dan die warme dagen erbij en ook nog een broer van 5 jaar en een zus van 2 die rond stuiteren hele dagen door. Ik had vaak gezegd “ik ben die hele zwangerschap beu”, vanwege alle klachten maar nooit verwacht dat hij mij daar zo goed in
aanvoelde.
De nacht van 16 juni om half 4 begon het ineens spontaan te rommelen en ik wist meteen dat het niet goed zat en ik was bang dat ik ging bevallen. De verloskundige ging daar niet meteen vanuit maar wat uurtjes later in de vroege ochtend had ik toch echt al 6 cm ontsluiting dus dat was voor ons de bevestiging dat ik die dag dus echt ging bevallen. Tijdens de weeën werd mij verteld wat er kon gebeuren met de kleine en waar hij naar toe zou moeten als er veel complicaties zouden zijn. Dat heeft me flink veel spanning opgeleverd want daar dacht ik tijdens de weeën door niet aan dat het gevaarlijk zou zijn voor de kleine, een vroeggeboorte.
De bevalling is snel en goed verlopen en mijn kleintje werd na de bevalling meteen meegenomen door de kinderarts voor alle onderzoeken en ik was meteen door naar de O.K. omdat de placenta operatief moest worden verwijderd. Pas na 2 uurtjes mocht ik eindelijk naar Cüneyt toe. Gelukkig deed hij het heel goed maar ik schrok wel van al die slangetjes en draadjes aan zijn kleine lijfje. Maar wat was ik supertrots op hem toen ik hoorde dat hij het zo goed deed!
En nu na bijna 4 weken in het ziekenhuis doet hij het nog steeds supergoed en zijn er geen gekke dingen gebeurd. We zitten eindelijk bij de allerlaatste halte van de Post IC na de couveusekamers. Nu ligt Cüneyt op de babykamer en we hopen dat hij snel mee naar huis mag. Kunnen we lekker met zijn allen genieten van ons kleine zoontje en broertje.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!