Cloë

Na een ongelofelijk stressvolle week in verband met het overlijden van mijn schoonvader werd ik helaas opgenomen met dreigende vroeggeboorte. Ik heb een week genegeerd dat ik intense pijn had en haar minder voelde. Net 32 weken zwanger. Ik kreeg longrijping en antibiotica. We waren goed voorbereid en had al de hele zwangerschap controles in het WKZ omdat ons zoontje Jake met 34 weken kwam.

De longrijping was ingewerkt na 48 uur. Ik moest al die tijd plat liggen ivm een baarmoedermond die al helemaal verstreken was. Toch na 2 dagen braken mijn vliezen. Ik wist dat het net als bij haar grote broer, geen dagen meer zou duren. Ik heb haar nog 2 dagen binnen kunnen houden na het breken van de vliezen. Elk uur was er een.

Mijn man en zoontje waren gezellig op tweede paasdag bij mij op visite. Ik mocht zelfs nog in de rolstoel mee naar buiten en we hadden het gezellig. Eind van de middag werd ik teruggebracht naar mijn kamer en had ik wat rug en buikpijn. Ik had geen idee dat ik toen al volledige ontsluiting had. Gaf mijn man en zoon een kus. Pakte hem wat langer vast dan normaal. Had een gek voorgevoel dat het even zou duren voor ik hem weer zou zien.

Ze waren nog geen 10 minuten thuis en zouden gaan eten, toen ik uit het niets weeën kreeg. Snel een bericht naar mijn moeder dat ze naar huis moest komen en Gino de auto in moest springen. Ik ging even aan het ctg en al snel werd ik naar de verloskamers gereden.

Ik voelde wat druk en dicht dat ik moest plassen. Ineens kreeg ik mega persdrang en had het idee dat ik haar hoofdje op moest vangen. (Lees 17:45 uur). In paniek geschreeuwd dat er iemand moest komen. En plots stond de kamer vol. Naar het bed en er werd even getoucheerd. “Ja hoor meid, volledig ontsloten en het hoofdje staat al. Ik voel zelfs haartjes”. Ik mocht gaan persen. Maar mijn man was er nog niet en dat vond ik verschrikkelijk. Heb het proberen weg te zuchten. Na 3 keer persen kwam hij binnen gerend en zag haar hoofdje al. Gauw zijn hand vastgepakt en de laatste keer geperst en daar was op 18 april onze Cloë ? (lees 18:09 uur)

Ondanks de longrijping en antibiotica moest Cloë direct mee, mijn man liep er beduusd achteraan. Ze waren een tijd met haar bezig en de update kwam al gauw. Ze had cpap nodig en moest naar de nicu. Alweer. Twee kindjes hetzelfde verhaal. Gelukkig wel zo stabiel dat ik haar 3 uur na haar geboorte op mijn borst had. Niks is fijner dan buidelen en haar vast hebben. We deden niks anders die weken.

Uiteindelijk heeft ze maar 12 uur cpap gehad en mocht ze de dag na geboorte van de nicu naar de medium care. De daarop volgende dag mocht ze overgeplaatst worden naar het St Jansdal in Harderwijk. 10 minuutjes van huis. In de couveuse suite waar we samen verbleven. Ontzettend fijn. De eerste ontmoeting met haar grote broer was daar. Een magisch moment. Hadden haar even uit de couveuse gehaald en bij mij neergelegd zodat het iets minder spannend was.

De weken vlogen achteraf voorbij. We hebben ontzettend veel geoefend, haar aangelegd en leren drinken uit de borst en een flesje. Infuus kon eruit en het eerste badje werd gedaan. De monitor liet van heel veel incidenten, naar steeds minder zien en 2 dagen voor ontslag mocht die eindelijk uit! Inclusief de sonde die we niet meer hoefden te gebruiken. Spannend. Weer leren kijken naar en vertrouwen hebben in je kindje en niet vasthouden aan cijfertjes. Been there done that. Maar het was weer even spannend als 4 jaar terug.

Misschien heeft het zo moeten zijn. We kunnen 2 maanden eerder van haar genieten en is zij ons lichtpuntje in een hele donkere tijd waar leven en dood maar een paar dagen na elkaar bestaan.

Uiteindelijk is ons meisje met 35 weken en 6 dagen met ons mee naar huis gegaan. Zijn we de uitgerekende datum gepasseerd en is de baby van 2090 gram nu een baby van 4550 gram en 12 weekjes oud!

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.