Christian

Het verhaal van de ouders:

Zondagochtend 31-08-2014 om 08:12 is geheel onverwachts onze zoon Christian geboren na 27 weken en 3 dagen zwangerschap.

Het begon eigenlijk op vrijdagavond al. Ik kreeg last van mijn onderbuik en dacht dat het blaasontsteking was. Zaterdagavond zijn we daar nog mee bij de huisarts geweest en die bevestigde dat het blaasontsteking was. Ik kreeg hier medicijnen voor en er werd verder niet gekeken. We hadden er nooit bij na gedacht dat blaasontsteking ook weeën op kan wekken. De nacht van zaterdag op zondag heb ik heel de nacht niet kunnen slapen van de pijn. Om 8 uur ‘s ochtends kwam opeens het vruchtwater eruit en wist ik pas dat ik aan het bevallen was. Mijn man was ondertussen ook wakker geworden en die heeft gelijk de verloskundige gebeld. Ik ben zo snel mogelijk weer op bed gaan leggen met een stapel handdoeken erbij en toen voelde ik het kindje al komen. Er was nog niemand bij toen het geboren werd. Mijn man heeft gelijk weer naar de verloskundige gebeld want we wisten niet wat we moesten doen omdat het ons eerste kindje was en we het totaal nog niet hadden verwacht dat het zo vroeg zou komen. We moesten van de verloskundige het kindje warm houden. Het huilde wel gelijk toen het geboren was. Dit was een hele opluchting voor ons omdat het wel leefde. Na een kleine 10 minuten was de verloskundige er en even later ook de ambulance. Een 2e ambulance was nog onderweg. Nadat de verplegers van de ambulance naar het kindje hadden gekeken werd er gelijk een oproep gedaan voor een couveuse. Deze moest uit Utrecht vandaan komen. Ook werd de traumahelikopter opgeroepen voor assistentie. Het is voor ons toen allemaal in een waas aan ons voorbij gegaan. Toen ze Christian stabiel hadden was ondertussen de couveuse uit Utrecht er ook en zijn we zo snel mogelijk naar het Wilhelmina Kinder Ziekenhuis gegaan in Utrecht. Zijn situatie was kritiek toen hij binnenkwam omdat hij nog heel onrijp was. Ondertussen zijn we ruim 2 weken verder en doet onze kanjer het super goed. Hij boekt al hele goede vooruitgang en de artsen en zusters zijn tevreden over hem.

**********************************

Het blijft bijzonder om van zulke kleine tere mensjes te mogen fotograferen. Wat was Christian klein, maar wat deed hij het naar omstandigheden goed. Zijn ouders waren supertrots en papa mocht lekker buidelen. Heel blijft heel bijzonder om dit te mogen vastleggen!   Tineke