Boudewijn

Op maandag 7 juli is Boudewijn geboren met een termijn van 33,4 weken. Boudewijn is ons tweede zoontje. Ons eerste zoontje Daniël* is in augustus 2012 tijdens de zwangerschap overleden door een hartspierziekte. Hierdoor werd deze zwangerschap extra spannend. Ruim op de helft van deze zwangerschap kreeg ik veel last van harde buiken en met 32,5 weken ging ik voor een extra controle omdat het niet goed voelde. Tijdens deze controle bleek ik al 3 cm ontsluiting te hebben en een baarmoedermond lengte van 1 cm. Oeii, daar gingen we. Ik werd direct opgenomen en een uur later had ik al de eerste weeënremmers gekregen en injecties voor longrijping voor de kleine. De eerste 48 uur hierna bleef het rustig, maar tijdens het mobiliseren namen de harde buiken toe. De ctg’s die iedere dag genomen werden lieten zien dat de kleine het goed maakte, maar op zondag ging de kleine steeds meer reageren op een harde buik en zakte de hartslag steeds eventjes kort naar beneden, ook had ik inmiddels 5 cm ontsluiting. Duidelijk was wel dat de bevalling geen weken meer gerekt kon worden en om de conditie van de baby niet te verslechteren en de kans op infectiegevaar niet te vergroten is besloten de bevalling in te leiden. Zo lig je dagen een bevalling tegen te houden en zo moet de knop om. De baby moest geboren worden en ik moest mijn best gaan doen dit zo goed mogelijk te laten gebeuren. Samen met zijn papa en de begeleiding in het ziekenhuis is de bevalling uitstekend verlopen. Na een paar uurtjes, op maandagochtend vroeg, werd onze zoon Boudewijn warm en huilend op mijn borst gelegd en mocht papa de navelstreng doorknippen.

Wat een geluk, maar ook wat ontzettend spannend, want Boudewijn was wel écht veel te vroeg geboren. Na een moment op mijn borst kreeg hij het even moeilijk en kreeg hij ademhalingsondersteuning door de CPAP. Na de eerste opvang mocht hij in de couveuse naar de NICU afdeling waar hij tot vrijdag is verbleven. In die dagen had Boudewijn regelmatig wat problemen met zijn ademhaling en moest hij nog wel eens ‘wakker getikt’ worden. Voor zijn ademhaling werd hij inmiddels ondersteund door middel van een low-flow in zijn neusje en kreeg hij zijn voeding via de sonde. Ook had hij een infuusje in zijn armpje voor de antibiotica en voor het toedienen van extra vocht.

Wat was het spannend en wat voelde het soms machteloos om je kindje in de couveuse te zien liggen en niets te kunnen doen, behalve vertrouwen in hem te krijgen en zijn zorg over te laten aan de lieve verpleegkundigen.

Op vrijdag mocht hij al over naar het streekziekenhuis 1 kilometer verderop. Voor ons als ouders weer een beetje spannend, maar daar eenmaal aangekomen voelde het heel snel vertrouwd. Een leuke kindvriendelijke omgeving en goede, lieve begeleiding van de verpleging zorgde ervoor dat wij met veel vertrouwen deze periode van aansterken tegemoet gingen. In het streekziekenhuis is de ademondersteuning afgebouwd en mocht Boudewijn vanaf dag 1 in een wiegje slapen. Zijn temperatuur regelde hij inmiddels zelf heel goed, maar hij moest nog wel een aantal maal onder de lamp vanwege een te hoog bilirubine gehalte. Na het afbouwen van de ademondersteuning kreeg Boudewijn toch weer dipjes in zijn ademhaling en bleef hij daarom aan de monitor. De weken die hierop volgden heeft Boudewijn nodig gehad om zelf te leren drinken en om sterker en groter te worden om zo over zijn ‘dipjes’ heen te groeien. Na uiteindelijk 5 weken en 1 dag in dit ziekenhuis mocht Boudewijn op zaterdag 16 augustus naar huis.

Met dank aan Earlybirds en ‘onze’ fotografe Eline kijken wij met prachtige foto’s terug op een spannende, intensieve en emotionele tijd. Het laten maken van de foto’s was echt heel leuk en die lach van papa op de foto zegt genoeg. Eline en Earlybirds bedankt!

Suzanne, mama van Daniel* en Boudewijn.