Bente

In het St. Antonius in Nieuwegein ontmoette ik Bente, haar grote broer, papa en mama. Zo’n dapper klein meisje, .. met mooie blonde haartjes en een hele lieve, zorgzame grote broer! Toen ik tegen Nout zei: ‘Wat ben jij een stoere, grote broer!’, vertelde Nout dat ik dat niet goed zag… Oh? Nee, hij is een gróóte broer, geen stoere grote broer! Nout is net 3 geworden.

Bente werd geboren met 28 weekjes. Voor haar papa en mama niet geheel onverwacht en ze waren zelfs een ‘klein beetje voorbereid’, want drie jaren geleden werd Nout geboren met 27 weekjes. Geen onbezorgde zwangerschap dus. Gelukkig maakte Bente meteen een mooie start en doet ze het heel erg goed!

Haar grote broer mocht helpen met het geven van een flesje en dat ging supergoed! Bente drinkt al goed zelf en ze genoot heerlijk van haar badje. Uitgebreide gapen in de tummytub. Wat heerlijk om dit gezinnetje te zien genieten van elkaar…

Moeder liet vorige week weten dat Bente maandag naar huis zou gaan, … helaas was niets minder waar. Ze werd ziek (virus of bacterie). Ze ging weer aan de CPAP en deed 10 stappen terug. Gelukkig gaat het nu beter en mag ze hopelijk binnenkort alsnog naar huis!

Zet ‘m op meisje, er wordt naar je thuiskomst uitgekeken!

Liefs, Rolinka

**********

Mama Debbie vertelt:

Onze zoon Nout is prematuur geboren na een zwangerschap van 27 weken. De bevalling en de periode die volgde waren zo heftig dat wij nog lange tijd getwijfeld hebben of we wel een tweede kind wilden. Toch kwam er een moment dat we begonnen te verlangen naar een gezinsuitbreiding. Dit kwam mede doordat Nout het zo ontzettend goed deed. Van zijn moeilijke start is niets meer te merken.

Nog voordat wij er weer écht voor wilden gaan werd ik onverwacht zwanger. De zwangerschap verliep vrij moeizaam. Al snel had ik vaak last van harde buiken en de preventieve behandeling tegen weeën (progesteron) kon ik niet voorzetten wegens een allergische reactie. 27 weken gingen voorbij en er was een mijlpaal bereikt. ‘Nu is iedere week een cadeautje’ zeiden mijn man en ik tegen elkaar. Want dat deze zwangerschap ook niet lang zou duren hadden wij toen al bedacht. Het was een gevoel. Dat het niet goed zat. In de 28ste week ben ik een nacht ter controle opgenomen geweest. Mijn harde buiken kwamen zo regelmatig dat we het niet vertrouwden. Toch was er geen reden om me daar te houden want mijn baarmoeder was nog rustig. Toen werd wel besloten dat ik niet meer zou gaan werken. De
dagen erna waren onrustig. Ik bleef last houden van harde buiken en ik verloor op een gegeven moment een dikke slijmprop.

Allemaal tekenen… Maar de bevalling bleef uit en daarom werd ik steeds maar weer naar huis gestuurd met het advies: doe rustig aan. Zo ook die bewuste maandagmorgen 30 november 2015. Ik was die ochtend opgestaan met harde buiken die om de 3 minuten kwamen. In het ziekenhuis bleek mijn baarmoederhals nog lang te zijn en de baarmoedermond nog potdicht. Toch maar weer naar huis…. 6 uur later kon ik bijna niet meer lopen van de pijn en bleek ik, toen we weer in het ziekenhuis aankwamen, al 3 cm ontsluiting te hebben. Er werd direct gestart met weeënremmers en longenrijpers, maar het mocht allemaal niet baten. Na ongeveer 3 uur braken mijn vliezen
en omdat de baby dwars was komen te liggen moest ik met spoed een keizersnede ondergaan. En daar was ze, na 28 weken en 5 dagen: Bente Lucy Helene.

De dagen erna verliepen in een roes maar ook als in een slechte film. We waren weer in dezelfde situatie terecht gekomen. De angst, de zorgen, de wetenschap dat je nog weken onderweg zou zijn. Maar ook vertrouwen! Het was met Nout immers ook goed gekomen. En ook minder schrik bij een alarm. Want: ‘been there, done that’…

We zijn nu 9 weken verder en Bente lijkt net als haar grote broer een ‘model prematuur’ te zijn. Zonder al te veel complicaties, op een behoorlijke terugval na. Daar lijkt zij echter goed van te herstellen. Ze mag nu hopelijk snel met ons mee naar huis.

We zullen er nooit achter komen wat de oorzaak was van de twee vroeggeboortes. We willen het ook niet meer weten. We zijn gelukkig dat onze beide kinderen het, tot nu toe, fantastisch doen. En kijken nu alleen nog maar vooruit!

Niels, Debbie, Nout en Bente