Avery

28 juni 2016, een dag als alle andere, ik ben nu 25,2 weken zwanger. Ik ben vroeg opgestaan om bij de verloskundige op controle te gaan. De verloskundige deed de routine controles en we mochten weer naar het hartje luisteren. De controle liet geen bijzonderheden zien. Ik zei nog: “zo weer goedgekeurd voor de komende weken.”

Bij het in de auto stappen, voor de deur van de verloskundige praktijk, voelde ik wat ongemak in mijn onderbuik. Dit zal wel die bandenpijn zijn, dacht ik. Thuis mijn spullen gepakt om naar mijn werk in het ziekenhuis te gaan. Opnieuw bij het in de auto stappen weer dat gevoel in mijn onderbuik maar het zakte toen ik eenmaal in de auto zat. Rijdend naar het werk kwam het gevoel elke 8 min (hield het op de auto klok in de gaten). Ik heb nog getwijfeld rij ik naar huis of rij ik naar mijn werk. Ik ben toen doorgereden naar mijn werk. Eenmaal geparkeerd toch maar mijn man gebeld om te zeggen dat het niet goed voelde en hij rekening moest houden om te komen. Daarna de spoedlijn verloskundige gebeld, ze wilden langskomen maar aangezien ik 50 minuten van huis was, kon dat niet. Ik heb toen aangegeven in het ziekenhuis een controle te vragen bij de gynaecoloog.

Eerst ben ik naar mijn eigen afdeling gegaan om te zeggen dat ik niet kwam werken. Mijn collega heeft de poli gynaecologie gebeld en ik kon daar met ‘spoed’ tussendoor. Bij de eerste controle had ik al 6 cm ontsluiting en toen ging alles opeens heel snel!

Ik werd naar de verloskamer gebracht en intussen kreeg ik al weeënremmers en een longrijpingsprik. Ze hoopten het 2 dagen te kunnen uitstellen want het was al wel duidelijk dat onze zoon geboren zou gaan worden. Die 2 dagen uitstellen is niet gehaald. ‪Om 20.15 uur‬ is onze zoon geboren 800 gram en 35 cm. Hij werd opgevangen door een team uit Nijmegen. Er werd aan mijn man gevraagd hoe gaat u zoon heten? Mijn man en ik keken elkaar aan. Gelukkig hadden we al 2 namen die we mooi vonden en was dus de keus snel gemaakt.

Het team uit Nijmegen heeft onze zoon Avery naar Utrecht gebracht omdat Nijmegen geen plek had. Nu ligt hij in het WKZ en is inmiddels al bijna 5 weken oud als Tineke van Earlybirds komt om foto’s te maken.

Avery doet het goed en is lekker aan het groeien, wel heeft hij nog ondersteuning nodig bij zijn ademhaling en krijgt voeding via een sonde.

Geschreven door de mama van Avery

**********

De fotograaf:

Door mijn werk voor de Stichting Earlybirds kom ik natuurlijk met veel prematuurtjes in aanraking, maar ik blijf toch een zwak houden voor de allerkleinsten. Die mini-mensjes die zo klein al zoveel kracht en vechtlust laten zien! Zo ook Avery. Het was toch weer een speciale reportage voor mij want voor de verpleegster van Avery was niets te gek. De kap ging van de couveuse af, zijkanten omlaag, ringen ontsmet zodat ze even om de vingers van papa en mama konden voor een foto en zelfs even een paar seconden het zuurstofkapje van zijn neusje. Ik vond het allemaal wat, maar de verpleegster verzekerde mij dat Avery het allemaal aan kon. Een stralende mama en papa met Avery in hun handen, niets is mooier om die liefde vast te leggen!

Avery ga zo door en papa en mama sterkte nog met de ziekenhuisperiode van Avery en voor straks héél veel geluk met zijn drietjes!

Groetjes, Tineke