Zoë, Dorian en Joshu

Wat een wonder! Wanneer er niet 1 hartje, niet 2, maar 3 hartjes op de echo te zien zijn kijken Jeroen en Daisy elkaar aan en gaat de knop gelijk positief om. Wat een geschenk is hun gegeven. Hun dochter krijgt er een zusje en twee broertjes bij. Hoe bijzonder! Daisy doet er alles aan om de zwangerschap zo goed mogelijk te laten verlopen. Veel bedrust , drie baby’s is ontzettend zwaar voor haar lichaam. De baby’s groeien goed en voelen zich prima. Met een buik die van voren topzwaar is, wordt het wel steeds lastiger. Met 34 weken en 5 dagen wordt besloten om ze te gaan halen. Lichamelijk is het bijna niet meer te doen, ademen is moeilijk, alles doet zeer en er is gewoon geen ruimte meer. De drieling wordt in Utrecht geboren door middel van een keizersnede. Zoë komt als eerste en daarna haar broertjes Dorian en Joshua die eeneiig zijn.

Na 1 dag mogen ze al over naar het ziekenhuis in Doetinchem. Daisy wordt al vast gebracht, de drieling zal later die dag komen als blijkt dat het met Zoë niet helemaal lekker gaat. Er wordt besloten dat zij moet blijven, de jongens gaan wel. Dat is geen leuke boodschap die Jeroen meekrijgt.

Daisy heeft het er moeilijk mee, nog beurs van de keizersnede, geen afscheid genomen, want ze zouden die middag weer samen zijn en dan horen dat je dochter daar blijft. Dikke tranen vloeien.

Jeroen pendelt heen en weer tussen Utrecht en Doetinchem om zoveel hij kan met Zoë te buidelen. Gelukkig mag ze na vier dagen ook naar Doetinchem en kan Daisy haar eindelijk weer in haar armen sluiten.

En wanneer ik binnen kom zie ik drie prachtige kindjes en een grote zus. Olivia is blij met haar brusje en knuffelt haar zusje en helpt Joshua in bad doen. Na nog een kusje aan haar andere broertje Dorian vindt ze het wel goed; “ Mag ik naar oma?”. Die zit heel dichtbij te wachten en daar mag ze naartoe lopen. Wat doet ze het goed, net of het altijd zo is geweest. En Daisy en Jeroen? Die zien er relaxed uit, misschien een beetje moe, maar het loopt lekker. Blij dat ze weer samen zijn, zie ik ze genieten. Joshua wordt door Jeroen in bad gedaan, wat hij supervaardig doet en ondertussen krijgt Zoë de fles, een schone luier en daarna is Dorian aan de beurt om aan de borst te gaan. Zoë krijgt nog een laatste beetje voeding door de sonde en gaat weer even aan de monitor. Dit om de dipjes in de gaten te houden. De verpleging helpt waar nodig een handje en is ontzettend lief en actief meedenkend. Samen werken ze toe naar het moment dat ze met zijn zessen naar huis mogen gaan. We leggen de drieling heel even naast elkaar bij mama op schoot. Stil zie ik ze verwonderd kijken naar de mensjes op Daisy’s schoot! Een wonder in drievoud!