Vince

Vince prematuur geboren met 28 weken, bloedingen, longrijping, weeenremmers, gebroken vliezen, spoedkeizersnede, CPAP, couveuse
Ik krijg op 10 oktober een mailtje van de planner in België, of ik kans zie een reportage te verzorgen in Antwerpen. Dat wil ik natuurlijk heel erg graag doen maar het blijkt erg lastig om een datum te plannen. Zowel mijn agenda als die van de ouders blijkt een lastige combinatie. Uiteindelijk plannen we een afspraak op 3 november. Normaal is een reportage vaak sneller maar omdat er nu ook geen andere fotograaf de mogelijkheid had was dit de enige optie.

Een week voordat de reportage plaatsvindt ontvang ik een mailtje van Hanne en Davy dat hun zoon Vince overgeplaatst wordt naar Turnhout, dichterbij huis. Hartstikke fijn dat Vince het zo goed doet, maar een nieuw vraagstuk. Ik twijfel even want Turnhout is weer een stukje verder maar opnieuw een andere fotograaf zoeken vind ik ook weer zo wat. Ik besluit de reportage zelf te gaan verzorgen en het lijkt me ook wel weer eens leuk die kant op te gaan want in mijn studententijd heb ik nog een half jaar in Turnhout gewoond.

Donderdag 3 november breng ik mijn kinderen naar school en naar de opvang en rij ik door. Helaas blijkt het verkeer nu een uitdaging want zelfs in Zeeland stond er al een file. Als ik Turnhout probeer in te rijden gaat mijn telefoon. Het is Hanne, gelukkig met de mededeling dat ze ook vast staan en niet de vraag waar ik blijf 😉 Uiteindelijk komen we tegelijk aan bij het ziekenhuis. We lopen met zijn drieën naar Vince toe. In de tijd dat ik er ben wordt er lekker met Vince geknuffeld en maak ik daar mooie plaatjes van. Papa is verkouden en moet daarom voor de zekerheid een mondkapje op. Vince is inmiddels al weer 6 weekjes oud. Hij is geboren met 28 weken. Hij weegt inmiddels al 2 kilo! Nu nog iets groter en sterker groeien en dan hopelijk snel naar huis en naar grote zus Fleur.

————————-

Van de ouders:

Ik ben Fleur, de grote zus van Vince. Ik was dolblij toen mama en papa me vertelden dat er een baby’tje in mama’s buik zat. Eindelijk ging ik grote zus worden. De baby zou geboren worden rond mijn 4e verjaardag, op 17 december 2016. Mama voelde zich moe, maar voor de rest heel erg goed met het nieuwe baby’tje in haar buik. Maar toen het in juli erg warm werd, kreeg ze meer en meer last van zware benen.

Half augustus (22 weken zwanger) kreeg ze bloedingen. Volgens de artsen was er niks ergs aan de hand. Ze moest het gewoon wat rustiger aandoen. Dus hebben tijdens de grote vakantie samen heel wat tv gekeken en gezelschapsspelletjes gespeeld. Leuke uitstapjes naar het zwembad en de Efteling werden geannuleerd. Mama keek uit naar het begin van het nieuwe schooljaar. Ik startte in het 2e kleuterklasje en mama zou veel meer tijd hebben om te rusten. Het schooljaar was nog maar een weekje bezig en mama werd al opgenomen in het ziekenhuis van Turnhout vanwege een nieuwe bloeding. Net op de verjaardag van papa.

Er werd longrijping toegediend en een aantal dagen later kreeg mama ook weeënremmers. Ik bracht veel tijd door met papa, oma en opa. Heel af en toe ging ik mama bezoeken in het ziekenhuis. Ik miste mama heel erg en vroeg me af wanneer ze naar huis zou komen. Na 10 dagen braken mama haar vliezen en werd ze met de ambulance naar het UZA gebracht. Nu kon ik mijn mama nog minder zien. Gelukkig konden we elkaar zien en met elkaar praten via de webcam.

Een week later, op zondagavond zetten de weeën door, werd er een infectie gevonden in haar bloed en ging de hartslag van de baby de hoogte in. Op dat moment besliste de dokter dat mijn broer geboren moest worden. Terwijl mama klaargemaakt werd voor de spoedkeizersnede, reed papa vliegensvlug richting Antwerpen. Gelukkig was hij net op tijd en om 22.54u werd Vince geboren. Oef, wat een opluchting, hij kon meteen zelfstandig ademen en kreeg 2 dagen CPAP. Mama en papa hadden me al verteld dat broertje niet mee naar huis mocht, maar bij de dokter moest blijven in zijn “glazen bedje”.

Eindelijk mag ik mijn broertje zien. Ik zie een baby’tje liggen in een “glazen huisje”, een baby met draadjes, met een gek maskertje op zijn hoofd. Is dat mijn broertje? Zo had ik hem niet voorgesteld. Mama en papa mogen Vince knuffelen. Waarom mag ik dat niet? Ik wil mijn broertje zo graag vasthouden en een kusje geven. Ik wil hem zo graag een tutje geven als hij weent. Maar ik mag alleen naar hem kijken. Dat vind ik niet fijn en na enkele minuutjes wil ik al weer weg. Grote zus zijn, ik had het me anders voorgesteld. Na 4 weken mocht mijn broertje de intensieve zorgen verlaten en naar Turnhout verhuizen. Ik ga hem net als in Antwerpen ongeveer 1 keer per week bezoeken. Maar ik mag hem nog steeds niet vasthouden. Ondertussen mag mijn broertje in bad en drinkt hij af en toe een flesje met mama’s melkje.

Mama en papa zijn thuis alles klaar aan het maken zodat we Vince gauw thuis kunnen verwelkomen. Ik kijk er erg naar uit om mama en papa te helpen met de verzorging van mijn kleine broer. Ik ben al een aantal weken een flinke grote zus, maar dat voelt zo nog niet. Ik zal pas blinken van trots als ik hem lekker kan verwennen met knuffels en kusjes. En het verschonen laat ik lekker aan mama en papa over…

Gwendolyn heeft supermooie foto’s gemaakt van mijn broertje. De fotoreportage is een leuk aandenken aan een emotionele en hectische tijd. Samen met mama kies ik enkele foto’s uit die ik vol trots mag tonen aan mijn juf en klasgenootjes.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.