Vayèn

Dinsdagavond 26 februari ging ik voor mijn eerste Earlybrids reportage op weg naar Vayèn in het Wilhelmina Kinderziekenhuis te Utrecht. Ik kwam aan in een stil, donker, bijna verlaten ziekenhuis waar ik de weg niet wist. Na een tijdje zoeken kwam ik aan op de afdeling Neonatologie en had de juiste kamer gevonden waar Vayèn haar bedje stond. Ik werd heel hartelijk ontvangt door de lieve ouders die aan het bedje stonden te wachten op een verpleegster die hun kwam helpen met het verzorgen van hun dochtertje.

Vayèn is op 14 december 2013 geboren, met een leeftijd van 27 weken en een gewicht van 910 gram. Mama had een zwangerschapsvergiftiging waardoor de kleine met een keizersnede werd gehaald. De eerste weken moest zij in de couveuse blijven maar is daar gelukkig inmiddels van verlost. De kleine meid heeft littekenweefsel op haar longetjes gekregen en ligt daarom nu nog de helft van de dag aan de beademing, de andere helft van de dag mag ze het ‘snorretje’ in. Hierdoor kunnen de longetjes langzaam wennen aan het zelf functioneren. Gelukkig is met de moeder nu alles goed!

De ouders komen iedere avond naar het ziekenhuis om Vayèn te verzorgen en te buidelen. Toen ik aankwam werd ze door een verpleegster van de beademing afgehaald en mocht het ‘snorretje’ in. Gelukkig, want de slangen bedekken haar halve hoofdje en nu kon ik mooi foto’s maken! De ouders kleden Vayèn om en verschonen haar. Dan is er het weegmoment, ze is al meer dan 3 kilo en doet het ontzettend goed. Hierna werd Vayèn door moeder gevoed. Ze moet nog leren om borstvoeding te krijgen dus dit was even wennen. Daarna was papa aan de beurt, even lekker gebuideld! Hierna werd ze weer in haar bedje gelegd en had ik al meer dan genoeg foto’s. Toen ik naar huis wilde gaan kreeg ik van de ouders onwijs lief een doos chocolade!

Lieve Vayèn, ik hoop dat je longetjes heel snel sterk genoeg worden zodat je lekker met papa en mama naar huis toe mag!

Liefs Serena

*********************************

Stukje van de ouders:

Ons dochtertje Vayèn is 14 december met 27 weken en 5 dagen geboren in het WKZ in Utrecht.
6 December gingen we nog een gezellig weekendje naar Centerparcs toe. Veel ging er dat weekend langs me heen, de laatste tijd kreeg ik veel last van klachten. Ik had pijn op mijn borst, was al erg veel aangekomen, mijn bloeddruk steeg en ik zag de laatste tijd erg wazig. Voor alles ben ik bij de arts geweest en al mijn klachten die ik had kon wel is voorkomen.

Toen we op maandag weer thuis kwamen en ik op de weegschaal ging staan zag ik dat ik 6 kilo was aangekomen in één weekend tijd!
Die maandag heb ik de verloskundige gebeld en die kwam dinsdag langs. Mijn bloeddruk was gestegen en ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis in Gorinchem. Na wat onderzoeken te hebben gehad werd ik gelijk opgenomen. Mijn bloeddruk was erg hoog en er zaten heel veel eiwitten in mijn urine. Woensdagochtend kwam de gynaecoloog langs met een prik voor de longrijping voor de baby. Nog geen 10 minuten later kwamen ze me ophalen om met de ambulance naar het WKZ in Utrecht te gaan. Mijn vriend Dennis heb ik gebeld en die is gelijk naar Utrecht gegaan. Vanaf dat moment is hij ook in het ziekenhuis gebleven. Toen ik daar aankwam stond de arts me al op te wachten en werd ik gelijk aan het infuus gelegd. Ik had vanaf die dag geen controle meer over mijn eigen lichaam. Ik kreeg veel trillingen waardoor ik zelf niet meer wist wat er gebeurde. Ik kreeg zoveel medicijnen om mijn bloeddruk naar beneden te krijgen dat er in de gaten werd gehouden of ik wel genoeg afvalstoffen uit plaste. Ze waren bang dat ik anders zou stoppen met ademen. Donderdag kreeg ik weer een spuit voor de longrijping. Die dag ging het iets beter met me. Vrijdag ging het ineens weer erg achteruit. Mn bloeddruk was niet meer onder controle en ze waren bang voor een hersenbloeding. Er kwam iedere keer wat bloed uit mijn neus. Toen ik niet meer reageerde op medicijnen is er vrijdag op zaterdag nacht besloten om de baby met een keizersnede te laten komen. Zelf weet ik weinig meer van deze hele periode. De eerste dagen na de keizersnede heb ik veel geslapen. Maandag heb ik ons meisje voor het eerst echt kunnen bekijken. De dagen ervoor viel ik onderweg naar haar toe al in slaap. Ze was zo inimini! Echt een wondertje! Donderdag 19 december mochten Dennis en ik weer naar huis toe.

Vayén heeft ruim 2 weken aan de beademing en trilbeademing gelegen. 26 december mocht Vayén voor het eerst uit de couveuse en lekker bij ons buidelen. Echt een geweldig moment! Oudjaarsavond hebben we met andere ouders in het ziekenhuis doorgebracht. We hebben met z’n allen gewenst op een goede afloop. Vayèn heeft precies 7 weken op de IC gelegen en ligt nu alweer 4 weken op de HC. Ondertussen zijn we al ruim 11 weken verder. Twee keer per dag gaan wij naar het ziekenhuis toe om lekker bij haar te kunnen zijn. Het gaat steeds met kleine stapjes een beetje beter met haar!
In het ziekenhuis zeggen ze, ze doet het op het Vayèns, alles op het gemakje, maar ze komt er zeker.  We kijken uit naar het moment dat ze thuis komt en lekker in haar eigen bedje kan liggen! We hebben er vertrouwen in!

We vonden het vorige week geweldig dat Serena foto’s kwam maken. Ontzettend bedankt!

Veel liefs van Dennis & Sylvia