Ties

Na een medisch traject van chemo’s, operaties en bestralingen die 2,5 jaar duurde (in juni 2013 kreeg ik de diagnose hodgkin/lymfeklierkanker en een maand later de diagnose borstkanker) waren we er niet meer vanuit gegaan dat we nog een kindje zouden kunnen krijgen. We waren net in gesprek met de gynaecoloog en mijn artsen om te kijken of mijn lijf het überhaupt nog aan zou kunnen en wat dan het eventuele traject zou gaan worden toen er ineens een mega verrassing op het scherm verscheen. Daar zagen we ineens dat er een baby in mijn buik woonde! En na verdere controle bleek deze kleine uk er al 17 weken te vertoeven! Een echt wonder (zoals alle kindjes dat zijn). Zelf had ik niets in de gaten dat ik zwanger was en dat maakte het nog extra bijzonder.

De zwangerschap verliep voorspoedig, ik had weinig klachten, alleen een druktemaker in mijn buik, bij alle controles in het ziekenhuis lag de kleine goed op schema en waren ze tevreden. Dat was ontzettend fijn om te horen want het blijft toch spannend en je hoopt dat alles goed blijft gaan.

Op 31 december, na het nuttigen van een aantal oliebollen en tijdens het aantrekken van mijn glitterpanty, braken ineens mijn vliezen! Huh, hoe dan? Er stonden nog zeker 5 weken op de teller voor de baby. De uitgerekende datum was pas 3 februari 2019. Na contact te hebben gehad met het ziekenhuis moesten we direct komen om te checken of mijn vliezen ook echt gebroken waren. Maar hier was geen twijfel over mogelijk, binnen 5 minuten was het antwoord een duidelijke ja. Op dat moment had ik geen weeën en volgens de verloskundige kon het nog een week duren en moest ik in het ziekenhuis blijven. Nou, dat werd een ontzettend romantische oud op nieuw, niet zo eentje die we in ons hoofd hadden, met koffie, want champagne hadden we net niet in de vluchttas zitten.

Om 01:15 uur begonnen ineens mijn weeën, de kleine had bedacht om toch maar ter wereld te komen, hij/zij had geen zin meer om nog langer te wachten en wilde in het vervolg champagne en vuurwerk op zijn verjaardag! Nou, dat is zekers te weten gelukt, op 1 januari 2019 kwam bij 35 + 2 weken Ties ter wereld, deze kleine held zat nu al boordevol verrassingen, we vragen ons af wat dat nog allemaal zal brengen in zijn leven. Hij werd nadat we hem bewonderd hadden meegenomen door de kinderarts, hij had een paar opstartprobleempjes en mocht in de couveuse, maar ondanks dat deed hij het erg goed. Uiteindelijk heeft hij bijna 3 weken in het ziekenhuis gelegen en nu zijn we aan het genieten van hem in zijn eigen huis. Zo fijn. Hij doet het erg goed onze eigen oliebol.

Wij zijn Mieke de fotograaf en de stichting EarlyBirds ontzettend dankbaar dat we deze prachtige fotoshoot hebben gekregen. Het was ondanks alles toch een hectische periode, waarin je ook weer dingen vergeet, maar deze heeft Mieke ontzettend mooi vastgelegd in het ziekenhuis. En wat is Ties blij met zijn nieuwe vriendje het birdje, deze houdt hij elke dag stevig vast in zijn armen. Dank je wel vrijwilligers die dit mogelijk maken.

Lieve Ties, wat zijn wij blij met jou. Het aller mooiste cadeautje wat we ons maar konden wensen. Volg je hart, doe dingen waar je spijt van kunt krijgen en geniet van het leven en alle prachtige avonturen die op je pad gaan komen.

Dikke knuffel,
Papa Luuk en mama Daphne

————————–

Van de fotografe:

Lieve Daphne en Luuk, wat heeft jullie ventje graag bij jullie willen zijn! Door het oog van de naald is zeker niet overdreven…. Heb het goed samen en alle geluk en vooral gezondheid voor jullie!

Lieve groet, Mieke.