Thirza & Maxime

 
Van de fotograaf:

Op maandagochtend arriveer ik in het LUMC en word ik opgehaald door de vader van Maxime en Thirza. Hij neemt me mee naar de kamer van de tweeling en daar maak ik kennis met de moeder van de meisjes. Ik ben net binnen of de ouders krijgen de boodschap dat de tweeling om half 12 mag gaan verhuizen naar het streekziekenhuis in hun eigen woonplaats. Op de valreep begin ik aan de reportage van deze eeneiige tweeling, die geboren zijn met TAPS. Er is dan ook nog een duidelijk verschil te zien tussen de meisjes. Toch doen ze het beiden goed en laten zich verzorgen, waarna het buidelen begint. Ondanks dat de verhuizing letterlijk voor de deur staat, nemen de ouders alle rust en dat resulteert in een relaxte fotoshoot. Wanneer de ambulance klaar staat en er ook nog snel een echo moet worden gemaakt, pak ik mijn fotoapparatuur in en neem ik afscheid van deze ontspannen ouders.

Lieve Maxime en Thirza, jullie zijn inmiddels een stapje dichter bij huis. Jullie trotse ouders en broertje zijn daar vast heel blij mee. Ik wens jullie veel geluk in dit mooie gezin.
Liefs, Sonja

—————————–

Van de ouders:

Onze lieve meiden, Maxime en Thirza, wat doen jullie het goed. Inmiddels zijn jullie 35 weken en worden jullie de wondertjes van de couveuse afdeling van het Ter Gooi Ziekenhuis genoemd. Met 32 weken kwamen jullie eerder dan verwacht op deze wereld. Ontzettend spannend en onverwacht voor ons. Twee minuten schelen jullie van elkaar. Thirza is de oudste. Met liefde zijn jullie door ons en ook het team neonatologie van het LUMC ontvangen. Jullie hebben ons gelukkig maar krap 1 week in spanning gehouden, daarna werden jullie al als pittige dames bestempeld. Omdat jullie zo goed herstellen en zelfs nu al met 35 weken uit eigen fles drinken.

Bewonderenswaardig voor jullie leeftijd. Jullie reageren al op onze stemmen en ook op die van jullie grote broer Ids. Ids is heel lief voor jullie en heel trots op zijn zusjes. Net als papa en mama.