Suze, Rosie & Ferre

Een drieling!

Vorige weekend mocht ik weer op pad voor stichting Earlybirds. Dit keer had ik een wel hele bijzondere reportage, namelijk van een drieling! Een Verpleegster in het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ) vertelde mij dat dit zo ongeveer 2 tot 3 keer per jaar voor komt in het WKZ. Gelukkig was het ook nog eens een hele sterke drieling! Hieronder vertel ik jullie het verhaal van mijn reportage.

Nadat ik de aanmelding had binnen gekregen en een afspraak had gemaakt met de moeder van deze drieling, ben ik zaterdag 13 januari op pad gegaan naar het WKZ in Utrecht waar de drieling op de Medium Care was opgenomen. Toen ik aankwam wachtte de moeder mij al op en liet mij vol trots haar prachtige kindjes zien. Ze lagen alle die in een couveuse naast elkaar Suze, Rosie & Ferre.

Moeder vertelde mij dat de drieling met 32 weken zijn geboren, ze voelde minder beweging en besloot dit toch even te laten controleren. In het ziekenhuis kwamen ze er achter dat 1 van de 2 meisjes, die samen een vruchtzak deelde, het niet meer zo fijn had en ze besloten de 3 kindjes te gaan halen. Nu 10 dagen later, liggen er 3 super sterke mensjes die een paar dagen voor de reportage al zijn over geplaatst van de NICU naar de Medium Care in het WKZ.

Suze was net al verschoond door de verpleegsters dus we begonnen de reportage met een verzorging moment van Rosie. Mamma aan de ene kant van de couveuse en pappa aan de andere kant van de couveuse. Rosie vond het erg fijn als mamma haar hand op haar legde, hier werd ze erg rustig van. Ondertussen was pappa al druk bezig om Rosie met een gaasje schoon te maken. Alle plooitjes en ook haar mondje werden schoon gemaakt. Als laatste werd ook haar luier verschoond en tempratuur opgemeten. Rosie is weer klaar voor de dag!

Daarna was Ferre aan de beurt. De enige man, en dat kon je ook wel zien. De twee meiden waren bijna niet te onderscheiden, maar Ferre daarentegen is een echte ‘man’. Hij is iets groter dan zijn zusjes en had naar mijn idee ook echt een ‘jongetjes gezicht’. Ook Ferre kreeg een lekkere poetsbeurt van pappa en mamma en had nog even een klein onderonsje met pappa. Even de mannen onder elkaar.. Ondertussen was Rosie al even haar poses voor de foto aan het oefenen. Wat hebben die kleintjes toch veel gezichten!

Het verzorgingsmoment zit er op, je merkt toch dat het een behoorlijk lange zit is, ‘even’ je drieling verzorgen. Gelukkig zijn de couveuses verstelbaar en kan moeder, die natuurlijk net bevallen en nog herstellende is gedurende het verzorgingsmoment blijven zitten. Ook is er ontzettend lief personeel in het WKZ die daar waar nodig overal mee helpt.

Na het verzorgingsmoment mag mamma lekker gaan buidelen met haar 3 prachtige kindjes. Ze vertelde mij dat ze dit nog nooit met alle 3 tegelijk had gedaan. Voor haar was dit dan ook extra bijzonder! Pappa gaf ze een voor een aan. Omdat ze alle 3 nog aan de monitor lagen moest er wel even een draagbare monitor bij worden gehaald om er voor te zorgen dat ze alle 3 aangesloten konden worden. En daar lagen ze dan bij hun moeder.. Moeder straalt en verteld ook dat ze zich nu ook wel even heel erg trots voelt.. En wat is dat terecht zeg.. Drie prachtige kindjes die super goed groeien. Ook trotse pappa komt ernaast zitten. Helaas kan ik nog niet hun eerste gezinsfoto maken. Thuis hebben ze ook nog een dochtertje die helaas nog niet de afdeling op mag omdat zij nog geen waterpokken heeft gehad.

Na nog wat foto’s te hebben gemaakt en nog even gezellig gekletst te hebben, besluit ik om de ouders nog even alleen te laten genieten van het buidelmoment en neem ik afscheid. Het was weer een bijzondere en mooie reportage, en wat ontzettend leuk dat ik ook alle foto’s met jullie mag delen. Het is ook altijd leuk om achteraf te horen wat ouders van de foto’s vonden en hoe het met de kindjes gaat. Na het afleveren van de foto’s ontving ik dan ook onderstaand bericht van de ouders van deze drieling.

——–

Berichtje van de ouders:

Hoi Marjolein,

Wat een gave foto’s!!! Ze zijn echt super mooi geworden. Heel eerlijk gezegd hebben ook wij moeite bij sommige foto’s om te zeggen wie het is :-). Echt heel gaaf om nu af en toe naar te kijken, en sowieso heel bijzonder om te hebben voor later! Omdat het soms ook heel onwerkelijk is allemaal, is het heel fijn om foto’s te hebben die mooi en goed weergeven hoe het is/was.

Onze drie zijn gister overgeplaatst naar een ziekenhuis in Gouda. Heel anders als in het WKZ: ze hebben daar een eigen kamer. Het is wachten tot ze wat groter zijn en wij ze lekker mee naar huis kunnen nemen. En als wij of anderen een fotograaf zoeken, zal ik jou zeker aanraden! Heel erg bedankt voor de manier waarop jij een dag in het ziekenhuis hebt vastgelegd!

Groeten,
Frank & Gertine