Suus

Van de ouders:

Vanaf het begin van de zwangerschap hielden wij er al rekening mee dat ons kindje te vroeg geboren zou kunnen worden. Ik heb namelijk al 12 jaar erge maag-darm en vaatproblemen. Mijn voeding wordt dagelijks rechtstreeks via de bloedbaan toegediend, en ik moet geregeld gedotterd worden. Mijn lichaam heeft dus al heel wat te verduren gehad.

Voordat we besloten invulling te geven aan onze kinderwens, hebben we ons uitgebreid laten voorlichten door artsen. Die vertelden dat het in theorie mogelijk is om een kindje te krijgen. Echter, in de medische literatuur was niets te vinden over hoe een eventuele zwangerschap zou verlopen. Ik raakte vrij snel zwanger, en de eerste 20 weken van de zwangerschap gingen verbazingwekkend goed.

We zetten in op een zwangerschap van 37 weken, maar dat stelden we al snel bij naar 34 weken. Het werd voor mij namelijk steeds zwaarder. Na 29 weken zwangerschap werd ik opgenomen in het MST in Enschede. Ik werd erg benauwd en kreeg in het ziekenhuis extra zuurstof ter ondersteuning. Na 32 weken zwangerschap namen de complicaties toe, en kreeg ik problemen met mijn bloeddruk, hart en longen. De artsen besloten onze baby te halen middels een keizersnede. Suus, onze dochter, kreunde heel erg. Een teken dat ze moeite had met ademhalen. De artsen hoopten dat ze het zelf zou oppakken, helaas was ze zichzelf aan het uitputten. Daarom werd besloten om Suus over te brengen naar het Isala ziekenhuis in Zwolle. Jeroen en ik hadden haar nog niet eens vastgehouden, en de gezondheidssituatie van mij was te complex om mee te gaan naar Zwolle. We hadden vooraf al besproken dat Jeroen met onze dochter mee zou gaan naar Zwolle indien dat nodig zou zijn.

Jeroen kon in het Ronald McDonald Huis verblijven tijdens Suus haar verblijf op de NICU. Suus lag aan de beademing en kreeg longrijpingsmedicijnen. Via een webcam kon ik Suus toch 24 uur per dag bewonderen, en via Facetime was ik ‘aanwezig’ bij alle gesprekken met de neonatologen. Gelukkig zagen we Suus per dag opknappen. De dag dat de beademing werd omgezet in CPAP ademondersteuning werd Suus gelijk overgebracht naar de Neonatologie in het MST, en kon ik mijn kleine meisje eindelijk in de armen sluiten. Een geweldig moment!

Op de dag van de fotoshoot mocht Suus uit de couveuse, en mocht ze voor het eerst haar kleertjes aan. Een bijzonder moment! Ze heeft nu al bewezen dat ze een dapper meisje is, en we genieten elke dag volop van haar!

We bedanken fotografe Rayke, en Stichting Earlybirds enorm voor deze prachtige foto’s. Een bijzonder aandenken aan deze roerige tijd.

————–

Van de fotograaf:

Toen ik het verhaal hoorde van Anke en Jeroen, was ik enorm onder de indruk. Hoe moeilijk moet het zijn als je na de geboorte kilometers uit elkaar gehaald wordt met je kindje, zonder dat je haar ook nog maar even vastgehouden hebt. Je partner niet bij je in de buurt, omdat hij met de kleine mee is. En andersom als vader ben je bij je kleine, maar weet je ook dat je partner je nodig heeft, je wilt gewoon samen zijn, elkaar vasthouden, troosten en steunen. Ik kan me er gewoon geen voorstelling van maken. En terwijl ze het moedig en met opgeheven hoofd vertellen, voel ik mijn tranen branden. Wat ben ik blij voor ze dat ze nu weer samen zijn.

Suus mocht vanaf de dag dat ik langs kwam in de wieg, voor het eerst kleertjes aan, hoe bijzonder dat ik precies dat vast mocht leggen! Lieve familie, ik wens jullie alle goeds en geluk toe! Geniet van elkaar!
Lieve groet, Rayke Knippers.