Simon & Ruben
Stilte. Een onaangename spanning vult de kamer. De echoscopiste schraapt haar keel en zegt op zachte maar serieuze toon: “Mevrouw, blijft u maar even liggen. Ik ga de dokter halen. Ik denk dat u straks via Maastricht naar Leiden moet.”
250 kilometer, een paar snelheidsbekeuringen, 4 artsen en de diagnose tweeling transfusie syndroom stadium 4 met component TAPS verder, lopen we het LUMC binnen. Het is al avond, maar de echoscopiste en foetaal therapeut van de dag zijn nog niet naar huis. Ze zijn speciaal voor onze kindjes gebleven. Intern hebben ze overleg gehad met hun collega’s en kinderartsen. Er volgt een moeilijk gesprek: zowel niet ingrijpen als de kindjes halen zou hoogstwaarschijnlijk een fatale afloop hebben voor beiden, met een laserbehandeling is hopelijk één jongetje te redden, echter het hart van het broertje is waarschijnlijk te ziek voor een goede afloop.
De seconden tot de laserbehandeling lijken langer te duren dan dagen en onze tranen zijn onuitputbaar. Maar gedragen door gebed over de hele wereld en gesteund door ontelbare kaarsen die zijn aangestoken door familie en vrienden, voelen we opeens rust en zijn we klaar voor de operatie. De foetaal therapeut en haar team gaan uiterst precies te werk en onze zoon zwaait aan het einde van de behandeling nog even. Het blijkt een hallo van een nieuw begin te zijn, geen gedag: de twee jongens overleven allebei de operatie en beiden herstellen wonderlijk goed.
Omdat het vliesje tussen hen in is gescheurd worden de jongens gemonitord en is met precies 34 weken de keizersnede. Het einde van een spannende tijd, het begin van een onzeker prematuur avontuur. Zodra we onze twee jongens zien gloeit ons hart van trots en spat het uit elkaar van liefde. De tranen vloeien opnieuw onuitputbaar, maar dit keer zijn ze van geluk. We voelen direct: dit komt goed, wonderen bestaan. Al binnen één dag mogen we de NICU verlaten en worden we opgevangen in Limburg. De twee grote zussen mogen hun broertjes ontmoeten. Elke dag maken de jongens stappen en we zijn dan ook dankbaar dat Marlies via de stichting Early Birds de broertjes in hun prille begin bij nog geen week oud heeft vastgelegd als een mooie herinnering voor later.
Kom maar naar huis Simon
voor jou geen couveuse meer
ziek woog je zeven ons
maar nu ben je al een grote meneer
En jij mag ook mee Ruben
je hart is goedgekeurd
alsof het altijd zo geklopt heeft
alsof er nooit iets is gebeurd
Gesteund door familie en vrienden wereldwijd
met lieve woorden, kaarsjes en gebed
kwamen jullie ongeschonden uit de strijd
hebben jullie het samen gered
En nu zijn jullie opeens thuis
een gewone tweeling, op het eerste gezicht
je zou bijna vergeten
dat hier een wonder is verricht
Wauw! Wat een ontroerend verhaal met een prachtige afloop. Ik heb er kippenvel van, vanwege jullie wonderlijke verhaal, maar vooral omdat wij ook twee wonderen rijk zijn die Simon en Ruben heten! Hoe bijzonder is dat … ??
Ik wens jullie heel veel geluk en liefde samen toe!
Wat een geluk❤️❤️❤️❤️ Allemaal van harte gefeliciteerd
En de Earlybirds, dit is nu waarom ik donateur ben geworden ? ?
Gefeliciteerd, wat mooi dat het allemaal goed is gegaan, geniet nu samen van jullie kindjes .
Ik wens jullie samen heel veel geluk en gezondheid toe met Simon en Ruben….!! ???❤?