Siem
Van de fotograaf:
Meteen bij binnenkomst in de kamer waar Siem lag, was ik ontroerd door dit dappere mannetje. Op 17 september via een spoedkeizersnede geboren, bleek hij klem gezeten te hebben en bleken zijn longen niet volgroeid te zijn, had hij een klaplong, infectie en bloedinkjes in zijn hoofd! Wat heeft hij al ontzettend moeten vechten in zijn korte leventje!
Veel bewondering heb ik ook voor de ouders die heel wat meegemaakt hebben en zoveel liefde voor Siem uitstralen. Ik hoop dat Siem snel beter wordt zodat hij samen met zijn liefdevolle ouders naar huis kan.
Anne Meyer
———————–
Van de ouders:
Zo sta je op een teambuilding dag en zo ben je aan het bevallen.
Ik had een ogenschijnlijk soepele zwangerschap en stapte die vrijdagochtend de auto in op weg naar een teamdag. Onderweg kreeg ik wat steken in mijn onderbuik, waarvan ik dacht dat dit dan die befaamde bandenpijn zou zijn. Het ebde ook weer weg, maar kwam na de lunch in al haar heftigheid terug. Zo heftig dat het huilen me nader dan het lachen stond en ik de verloskundige belde. Adequaat handelende ze, met het vermoeden dat het weeën waren, en stuurde me naar huis waar zij ook zou zijn. Daar bleek dat ik ontsluiting had en omdat ik 30 weken zwanger was, moesten we uitwijken naar het VUMC. Koffertje mee, manlief mee en ik nog in de naïeve veronderstelling dat ik een controle zou krijgen en die avond weer thuis zou zijn. Het verliep iets anders. In het ziekenhuis bleek al snel dat ik aan het bevallen was en de weeënremmers werden toegediend net als de medicatie voor het versneld laten rijpen van de longen van onze kleine. Van de remmers heb ik weinig gemerkt want de (pers) weeën bleven. Zaterdagochtend 17 september bleek de hartslag van onze kleine te dalen als ik een wee had en wederom werd adequaat gehandeld. We gaan de kleine halen.
En opeens ben je dan binnen 1 uur ouders van een zoon, Siem! Waar de verwachting was dat hij alleen vroeg was, bleek bij geboorte dat zijn longetjes niet goed ontwikkeld waren, klaplong, thoraxdrains, aangezichtsligging, dwangstand van voetjes, infectie, tube voor beademing…. Het kwam hard aan. Blijdschap en angst wisselde zich af. Siem hebben we pas na 1 week kunnen vasthouden en horen huilen. Een moment om nooit te vergeten.
Siem is een vechtertje. Onze kleine, grote held noemen we hem regelmatig. Hij knokte zich door menig tegenslag heen en na ongeveer 2,5 week NICU werd hij op 5 oktober over geplaatst naar het OLVG waar hij nu verder groeit en aansterkt om richting huis te gaan. Na een super begeleiding vanuit het VUMC is de fase nu aangebroken dat wij nog meer vertrouwen krijgen in Siem en ook in onszelf. En daar worden we heel fijn in begeleid in het OLVG.
De fotoshoot kwam op het moment dat wij er klaar voor waren. Anne we hebben genoten die ochtend. Bedankt Anne voor het vastleggen van Siem. De beelden ontroeren ons. Goud waard.
Marieke & Rik
Wat een super mooie foto’s, leuk om jullie en jullie held zo te zien!
Heel veel vertrouwen en een goede reis richting huis gewenst.
Bert en Ilja, Ouders van Hanna. (Vu en ronald mc donald)
Deze collage laat 1 ding zien, TROTS!
Aangezien we weten hoe t is, kan ik met volle overtuiging zeggen, dat we trots zijn op jullie, zoals jullie vechten voor kleine Siem en zoals jullie trots zijn op kleine Siem!
Nog eventjes, dan rollen we door de AH! ?
Dikke knuf, Jordy, Samantha en Jay
Hoe precair en ontroerend mooi kan leven zijn… Veel geluk samen! Dikke knuffel, Simone
Wat een kanjer die Siem, maar dat kan ook niet anders met zulke liefdevolle ouders.
Wens jullie heel veel geluk toe! Xx Liefs van Piet en Jolanda Diemeer
Wat prachtig ! Zelf bijna 48 jaar geleden prematuur geboren en wat was dat moeilijk voor mijn ouders. Ze mochten me de eerste weken alleen door glas bekijken. Wat ontzettend mooi en fijn dat Siem zo’n liefdevolle start heeft en dat er zulke mooie foto’s zijn bij zijn verhaal.