Sem

Op 18 maart een zwangerschapstest gedaan en wat bleek…. ik was zwanger. Erg leuk maar ook zeker spannend. 2 weken later een afspraak bij de verloskundige voor een controle echo. Toen zagen we een mooi kloppend hartje en het zag er goed uit.

Zo hobbelden we 30 weken vooruit met nagenoeg geen klachten, alleen soms een bloeddruk (onderdruk) wat aan de hoge kant. Maar nog niet zorgwekkend. Op een gegeven moment was de bloeddruk te vaak aan de hoge kant. Dus voor extra controle van de bloeddruk naar de verloskundige. Dus zeg op mijn werk ben even weg voor controle van de bloeddruk en ben straks weer terug. Maar dit liep even anders.

Mocht voor extra controle naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis bleek mijn bloeddruk veel te hoog en tijdens de ctg een dip in de hartslag van sem. Dit was helemaal schrikken. Maar doordat dit allemaal gebeurde werd ik gelijk opgenomen in het ziekenhuis. De dagen erna 2x per dag aan de ctg en controle van de bloeddruk. Dit waren veel spannende en onzekere dagen van hoe het zal gaan. In de dagen erna heel veel goede ctg’s en ik mocht na tien goede ctg’s en een bloeddruk die onder controle was op 15 september naar huis. Heerlijk en fijn was dat.

Op maandagmiddag 17 september weer terug voor controle naar het ziekenhuis. Tijdens de ctg weer een dip in de hartslag en mijn bloeddruk weer veel te hoog. Dus werd weer opgenomen. Toen dachten we allebei ik ga niet meer naar huis tot Sem geboren is. Daarna gingen we dagelijks verder met ctg’s en bloeddruk onder controle houden. Soms zenuwslopende en spannende dagen. Tot aan vrijdag 21 september toen kreeg ik ‘s-ochtends vroeg bloedverlies. Gelukkig voelde ik Sem nog bewegen. Dat was een hele opluchting. Op dat moment weer aan de ctg. Uiteindelijk die ochtend er 5 uur aan gelegen, maar het bleef uiteindelijk rustig. Zaterdag 22 september opnieuw bloedverlies en toen was het na de ctg voor de gynaecoloog die toen dienst had duidelijk. Hij zei de hartslag van Sem reageert te veel op de harde buiken, dus we gaan niet langer wachten. Vanmiddag gaan we Sem halen. Er is nog iemand voor jou op de ok met een keizersnee en daarna ben jij aan de beurt. Dit overdonderde ons maar we waren ook heel erg opgelucht. Dus ik werd klaargemaakt voor de keizersnee.

Om 15.45 uur werd ik opgehaald en om 16.18 uur is Sem geboren. Hij deed het gelijk heel erg goed. Begon gelijk te huilen. Wat wij en de artsen erg fijn vonden. Sem is een sterk mannetje. Sem lag aan de CPAP, maar hij deed het zo goed dat hij hier zondagavond al vanaf mocht. Na een week mocht het infuus eruit en na anderhalve week mocht Sem in een wiegje en kon hij zichzelf goed warm houden. Toen hadden we alleen de monitor en de sonde nog. We hadden van de voren niet gedacht dat de sonde er eerder uit ging dan dat de monitor eraf ging. Maar dit gebeurde toch. Uiteindelijk kon Sem al zijn voedingen zelfstandig drinken en mocht de sonde eruit op 23 oktober. Daarna was alleen nog de monitor aan de beurt. Die moest 48 uur alarmen vrij zijn voordat die uit mocht. Dit kwam voor ons nog onverwachts.

Op zaterdag 27 oktober kwamen we in het ziekenhuis en kregen we te horen dat Sem al een hele tijd geen alarmen meer had gehad en als hij zaterdagavond tot 6 uur geen alarmen meer heeft gehad dan mag de monitor uit. Waar we een tijd op gehoopt hadden gebeurde. De monitor mocht uit. Dit was een spannend moment, maar ook waar we erg naar uitgekeken hebben. Eindelijk ons mannetje mee naar huis. Zondagochtend mochten we de couveuse suite in om nog even aan elkaar te wennen met de veiligheid van nog wat hulp om ons heen. Na een nacht in het ziekenhuis te hebben geslapen zijn we op maandag 29 oktober heerlijk met z’n drieën naar huis gegaan. Thuis lekker verder genieten en aan elkaar wennen.

Groeten Arno en Nicol