Scarlett
Ouders
Op 07 juni 2015 is onze kleine meid in het AMC in Amsterdam geboren. Na een zwangerschapsperiode van in en uit het ziekenhuis, dan weer naar het Flevoziekenhuis, doorgestuurd naar het VU, terug naar huis, weer naar het VU, terug naar het Flevo enz. enz, had Scarlett het na 25 weken en 1 dag het wel gezien en dacht “laat mij het maar mooi zelf doen” en dat heeft ze vanaf het begin met heel veel passie en levenslust gedaan. Pa & Ma zijn dan ook enorm trots dat Scarlett het ondanks zoveel tegenslagen toch zo goed doet. Zo nu en dan protesteert ze even, geeft even een gilletje als het haar te veel wordt / niet mee eens is of trekt ze stiekem die irritante CPEP van haar neus en laat ze haar verpleegsters weer voor haar rennen. De meeste tijd ligt ze lekker te slapen of kijkt ze rustig in het rond en controleert ze alles wat er om haar heen gebeurt en verovert ondertussen de harten van iedereen die haar ziet. We kijken vol verwachting uit naar het moment dat we haar naar huis mogen brengen en haar al onze liefde kunnen geven en lekker kunnen verwennen. Tot die tijd proberen we er zo veel mogelijk voor haar te zijn en logeren we nu al weer 9 weken in het Ronald mc Donaldhuis. We zijn heel erg blij met de fotoreportage die mogelijk is gemaakt door “Earlybirds” en Nicole Langen waardoor we nu een mooie herinnering hebben aan deze (te)vroege periode in het leven van onze dochter die door alle drukte en hectiek veel te snel voorbij gaat. Heel veel dank voor dit prachtige initiatief!
Dit kleine wondertje is mijn nichtje. Ben super trots op mijn zus en zwager en natuurlijk op onze kleine prinsesje Scarlett. Kan gewoon niet wachten tot de tijd daar is om haar lekker te kunnen knuffelen.
Wil ook effe zeggen dat jullie heel mooi werk leveren voor mensen in deze situatie. Geeft ze toch dat speciale gevoel die ze eigenlijk vanaf het begin van een normale geboorte meestal krijgen. Bij deze bedankt. Trotse tante.
Ben supertrots op deze dame die duidelijk laat weten dat ze er is. Dank zij alle hulpmiddelen en deskundigen worden haar kansen op een toekomst met de dag groter en zie ik uit naar de melding dat ze eindelijk naar huis mag. Wat een zegen voor mijn “kleine” broertje en mijn lieve schoonzusje maar ook voor ons -familie- om dit via foto en film materiaal op afstand te kunnen volgen. Wat leuk om ze samen op de foto te zien. Veel dank voor de fotografen die dit mogelijk maken. Een trotse zus, schoonzus en tante