Rubi
Mama van Rubi:
Een vroeggeboorte, iets waar je niet aan denkt als je voor de eerste keer papa en mama wordt en je intens geniet van je zwangerschap. Want dat deden we. Mijn zwangerschap verliep zó fijn, ik heb me nog nooit zo fijn gevoeld als in die korte 25 weken. Toen ik onze dochter voor het eerst voelde trappelen in mijn buik bij 14 weken, was ik op slag verliefd. Verliefd op een mensje dat we pas rond Kerst zouden mogen ontmoeten. Dat verliep even anders dan verwacht…
Mijn vliezen braken zaterdagnacht 9 september. De verloskundige stuurde ons naar de Eerste Hulp en voor ik het wist, lag ik in de ambulance op weg naar het WKZ in Utrecht met kans op een vroege bevalling. Ik kreeg spuiten voor de rijping van de longetjes en hersentjes van onze dochter, die 48 uur moesten inwerken. Deze kleine meid zette nu al onze hele wereld op zijn kop en schopte zelfs onze trouwplannen voor 11 september in de war.
De 48 uur ging voorbij, terwijl ik met bedrust op de zwangerenafdeling lag. De weeënremmers deden gelukkig hun werk. Wonder boven wonder ging ons plan om te trouwen door en werd onze kleine ceremonie verplaatst naar het ziekenhuis. We hadden immers de ringen al laten graveren, dus dit was écht fantastisch. Het team van verpleegkundigen heeft ons een geweldige dag bezorgd. Onze wens was om te trouwen voordat onze kleine meid geboren zou worden en die wens is op een geweldige manier in vervulling gedaan. Ook anders dan verwacht, maar hé, garanties heb je niet.
Twee dagen later, op woensdag 13 september 2017 om 22:10 is onze dochter Rubi Rae geboren. Met een termijn van 25 weken en 6 dagen is zij het allerkleinste mooie meisje dat we ooit gezien hebben. Ze is onwijs sterk en heeft dat ook absoluut bewezen.
De connectie die ik voelde toen ze in mijn buik zat, was helaas ver te zoeken toen ze na de bevalling direct bij me werd weggehaald. Gelukkig heeft haar papa die eerste momenten met haar wel kunnen meemaken. Hoe triest en hard het ook klinkt, na een extreme vroeggeboorte, voel je je niet meteen moeder. Het is ontzettend moeilijk om het moment te missen dat je kind bij je wordt gelegd na de bevalling en het afscheid nemen van mijn zwangere buikje viel me zwaar.
Gelukkig is de band tussen moeder en kind altijd ontzettend sterk en is dit heel erg gegroeid in de 6 weken die ze oud is. Ze krijgt al een eigen karaktertje en we zien haar in een rap tempo ontwikkelen. Iedere dag groeit ze zienderogen en wij genieten enorm van haar. Hoe mooi is het dat we haar nu al leren kennen, terwijl ze er eigenlijk nog niet zou zijn geweest? De weg naar huis is er eentje met een hoop ups en downs. Onze stoere meid is, net als alle te vroeg geboren kindjes, een onwijze vechter. Iedere dag is een stapje dichter bij het moment dat ze eindelijk mee naar haar thuis mag.
Ondanks dat de roze wolk waarop je hoopt te zitten, soms een donderwolk is als je kindje op de Intensive Care ligt, heeft Stichting Earlybirds ons absoluut een hele mooie herinnering gegeven. Door alle paniek en hectiek rondom een vroeggeboorte, denk je er haast niet aan om mooie foto’s van je kindje te maken. Earlybirds is een geweldig initiatief en ik hoop dat het voor veel andere kersverse ouders in deze pittige tijd die roze wolk even kan terugbrengen.
————————
Van de fotograaf:
Mijn voorgevoel zei dat dit een bijzondere reportage ging worden. Het ging om Rubi, een kleine, sterke dame die al met 25,6 weken was geboren. Ik werd gevraagd om naar het WKZ te komen voor een reportage. Alhoewel het gezin al 5 weken verder is, is Rubi nog steeds een kleintje. Ze is alweer 30 weken (in zwangerschapsweken).
Als fotograaf probeer je niet té emotioneel betrokken te raken, maar het verhaal van Sophie & Raadin raakt me enorm. Vorig jaar zat ik in een vergelijkbaar schuitje, dus ergens weten we oprecht van elkaar wat zo’n heftige periode met je doet. Met een brok in m’n keel hoorde ik hun verhaal aan en daarna gingen we naar de couveuse waar Rubi lag.
Ze lag in een donker hoekje van de afdeling. Samen met de donkere lucht buiten werd dat toch even een uitdaging. Gelukkig kan een beetje kunstlicht ook een hoop ‘verlichting’ geven. Als ik de couveuse van dichtbij bekijk, zie ik een prachtige kleine meid liggen, die heerlijk ontspannen ligt te slapen. Tijdens de reportage kreeg ze een schone luier, een voeding en mocht er gebuideld worden.
Wat een mooi gezin om hun zo samen te zien. De reportage was echt een feestje. Er werd veel gelachen, geknuffeld en kusjes in overvloed. Uiteraard kreeg Rubi de meeste.
Ik wens jullie heel veel geluk en sterkte de komende tijd. Elke dag is er één, elke week is er één en stapje voor stapje dichterbij thuis…
Wat een mooie foto’s en wat een heftig verhaal. Hopelijk mogen jullie snel naar huis met jullie dochter. Prachtige naam! Één van onze meisjes heet Rubie (in juli vastgelegd door earlybirds).
Oh, wat leuk om te horen dat jullie dochter ook Rubie heet. Weliswaar met een letter extra, maar zo vaak hoor je ‘m niet! Kleine robijntjes zijn het! ????
Héél mooie foto’s en ‘n intens meegevoeld verhaal….. Ik ben namelijk de trotse oma van Rubi ! Superfijn dat de mogelijkheid er is voor ouders in deze stressvolle situatie, om hun verhaal te mogen doen ( wat óók goed is voor de verwerking van alle emoties !) en er prachtige foto’s worden gemaakt ….Een heel oprecht Dankjewel Vera Wind-van der Werff en Stichting Earybirds, een prachtig initiatief !
Kostbaar hè, zo’n reportage. Ben nu al verliefd op de foto’s, en ik heb er nog maar een paar mogen zien! Lieve oma van onze Rubitje Rae ????
Lieve Ine,
Ik zie nu pas je reactie, maar hartverwarmend om deze te lezen. Dank je wel!
Lieve groet,
Vera Wind
Wat een mooie foto’s. En een heftig maar mooi verhaal.trots op jullie beiden. En op de sterke kleine Rubi.????????????????.
Dankjewel! ????????
Prachtig verwoord……heb tranen in mijn ogen. Sterk dametje en weet zeker dat ze het heel ver gaat schoppen. Dikke knuffel van Britt, Michael, Kylee en de kleine Mikay
Ahh, dankjewel voor je lieve reactie! Datzelfde geldt natuurlijk voor kleine Mikay! Goed groeien en sterk worden, mannetje. Dan mag je gauw met papa, mama en grote zus mee naar huis. ????????
Wauw, ik voel met je mee, moeite om afscheid te nemen van je net zichtbare mooie buik en de afstand die je voelt van je kindje als het zo vroeg geboren wordt. Twee jaar later nog steeds een brok in m’n keel. Wat fijn dat het goed met haar gaat, alle gelukt gewenst!
Toevallig kom ik op deze blog en realiseer me meteen waarom ik de naam Rubi al ken: in het ETZ waren we buren en hebben elkaar kort gesproken. Ik hoop van harte dat alles heel goed met jullie en Rubi gaat!
Liefs,
Mama van Pepijn