Roan & Lex

Fotograaf Janine Riddy;

Op 1-1-2018 mocht ik naar MMC te Veldhoven. De mama’s van Roan en Lex stonden me al op te wachten. Ze hadden er veel zin in.

2 prachtige jongens lagen in de couveuse. Helaas mocht alleen Roan buidelen omdat Lex af en toe wat dipte. Grote zus Jacey hielp super goed mee en zorgde ervoor dat haar broertjes de birdjes kregen. Nog even aansterken en dan mogen de jongens mee naar een streekziekenhuis.
Veel geluk en gezondheid toegewenst!

———————

Van de mama’s:

Toen we 6 weken zwanger waren kwamen erachter dat we niet 1, maar 2 kindjes zouden krijgen! Dat was even schrikken maar met de tijd werd het leuker en begon je er aan te ‘wennen’. Met 13 weken een vroege geslachtsbepaling gehad.. 2 jongetjes!! Wat waren we blij aangezien we al met 3 vrouwen in huis zitten.

Een paar weken later begon mama Naomi met wat buikpijn, naar het ziekenhuis gegaan en helaas moest ze daar blijven omdat de cervix aardig wat verkort was. Na een aantal dagen aan de weeënremmers te hebben gelegen mocht ze weer naar huis. Weer een week later (zwangerschapsduur van 23+2) begon het weer opnieuw, buikpijn en alweer de cervix verkort. Weer aan de remmers en na een aantal dagen zijn we overgeplaatst naar Maastricht. Daar al meteen alles voorbereid, longrijpingsprikken e.d. alleen besloten ze er toch nog even in te blijven. De buik bleef erg onrustig en het leek een paar keer of het toch ging doorzetten.

Uiteindelijk na 3 weken in Maastricht te hebben gelegen begon Naomi de slijmprop te verliezen. Maar alles bleef verder stabiel. Op 20-12 (na ruim 4 weken Maastricht) mocht ze dan toch naar huis omdat alles stabiel bleef, wel met verplicht bedrust en mocht geen auto meer rijden. We dachten, gelukkig toch nog kerst samen en thuis! Op 21-12 dacht Roan daar toch anders over. In de ochtend braken zijn vliezen. Meteen hals over kop weer naar het ziekenhuis en daar bleek dat we al op 2 cm ontsluiting zaten. Aan de weeënremmers gegooid en Maastricht gebeld, daar zat het vol.

Uiteindelijk toch nog plaats in Veldhoven, waar we per ambulance naartoe zijn vervoerd. Eenmaal daar aangekomen van de remmers af en kijken wat er zou gebeuren. De weeën kwamen al snel weer op gang, en we wisten dat het dus zou gebeuren (termijn van 27+3). Rond 18:00 zaten we al op volledige ontsluiting, alleen Roan moest nog wat dieper zakken dus mocht nog niet geperst worden. Dit heeft bijna 2 uur geduurd tot de persweeën niet meer vol te houden waren. Na ruim een half uur werd Naomi ingeknipt omdat Roan wat klem zat, na de knip was hij er erg snel uit en werd hij snel afgegeven. Ik (Evelien) ben er dus achteraan gegaan om wat foto’s te maken maar hoorde al heel snel; ‘daar komt de volgende!’ Dus hals over kop weer terug lopen en snel foto’s maken want Lex was er in 2 keer persen uit. Hij is geboren in de vliezen. Lex dacht, ik neem meteen ook maar de placenta mee. Waarna hij ook afgegeven werd en ik verder kon gaan met foto’s maken. En dan zie je die kleine lijfjes liggen, overal gaan slangen aan en in, ze worden beademd en alles gaat zo snel en je krijgt niks meer binnen. Ineens staat alles op zijn kop.

Beide hebben een goeie start gemaakt alleen Lex heeft het met momenten nog wat moeilijker als zijn broer Roan. Roan is geboren om 21:38 met een gewicht van 1140 gram en 38 centimer. Lex is geboren om 21:41 met een gewicht van 1000 gram en 37,5 centimeter.