Riffian

Van de ouders:

Het voelde als een ware achtbaan waar we in terecht kwamen, wat begon toen de vliezen spontaan braken bij een zwangerschap van 27 weken. Dat was veel te vroeg (de uitgerekende datum was pas over 3 maanden), waarna we direct met sirenes afgevoerd werden naar het UMCG in Groningen. Daar kregen we gelijk weeën remmers en longrijpers voor de baby. Er volgden een spannende 48 uur die nodig waren om de longrijpers goed hun werk te laten doen. Na deze 48 uur hoopten we dat de kleine meid of jongen (dat bleef tot op het laatst een grote verrassing voor ons) nog weken zou blijven zitten. Helaas kregen we toch een dag daarna weeën activiteit waar de baby op reageerde. Tot onze grote schrik bleek er toen geen plek op de neonatale intensive care unit in Groningen.

Zo moesten we alsnog met spoed die avond naar het Máxima Medisch Centrum in Veldhoven, op dat moment het enige ziekenhuis in Nederland met een plekje op de neonatale intensive care unit. Na een rit van meer dan 2 uur in een ambulance met flinke weeën hebben we in Veldhoven een ‘Brabander’ op de wereld gezet. Hij had het zwaar de laatste uren van de bevalling, waarbij zijn hartslag wegviel tijdens de weeën. Een heel team stond voor hem klaar, gelukkig was hij meteen in staat om met een ademhulp zelfstandig adem te halen. Hij stal niet alleen onze harten maar ook de verpleegkundigen waren onder de indruk van hoe sterk hij is én van zijn goudblonde haren. “Een pittig kereltje” werd hij genoemd door de artsen en verpleegkundigen, “maar daar houden we wel van hier, die pit is nodig op de NICU.”

Het zette onze wereld compleet op de kop, veel zorgen en onzekerheid maar tegelijkertijd zijn we ontzettend trots op ons kleine dappere mannetje (950 gram, geschat op 30 cm maar dat lijkt ons een ruime schatting). Op de NICU in Veldhoven werden we heel mooi door de verpleegkundigen meegenomen en leerden we steeds meer zelf te doen, zoals hem wassen, luier verschonen en zelf uit de couveuse pakken om te gaan buidelen. In het begin heel spannend met al die toeters en bellen, maar elke dag leren we hem en ‘al zijn snoertjes en alarmen’ beter kennen. Na twee weken zijn we overgeplaatst naar de high care unit in Groningen. We zijn er nog lang niet, maar met zijn kracht en veel liefde van onze kant gaan we ver komen. We kunnen niet wachten tot hij zo ver is dat we samen naar huis kunnen!

Mieke kwam bij ons foto’s maken in Veldhoven en deed dit op zo’n liefdevolle manier. Even de zorgen vergeten en gewoon genieten met z’n drietjes. Dank je wel lieve Mieke voor de prachtige foto’s, je hebt voor ons een spannende tijd op een hele waardevolle manier vastgelegd.

——————

Van de fotografe:

Lieve Dionne, Hans-Paul en Riffian. Een achtbaan is in jullie geval nog zacht uitgedrukt! Hoeveel kan een mens in korte tijd verstouwen, dat geldt zowel voor Riffian als voor jullie.

Ik wens jullie alle geluk en gezondheid met jullie kleine Brabandertje en hoop met jullie mee dat hij snel bij jullie thuis zal zijn.
Lieve groet en een knuffeltje voor Riffian.

Mieke.