Remy

Op woensdag 23 augustus kreeg ik last van mijn rug en ben ik de verloskundige gaan bellen voor controle en mocht langskomen op deze afspraak was niks geks te zien, waarschijnlijk had ik misschien teveel gedaan en als het erger zou worden moest ik weer contact opnemen. De volgende dag, 24 augustus, had ik de rugpijn nog steeds dus weer contact opgenomen en ik werd doorgestuurd naar de afdeling gynaecologie, er werd een ct scan gemaakt. Na de ct scan werd ik doorgestuurd naar de afdeling verloskunde om daar nog verdere controles te ondergaan en wat bleek mijn baarmoeder mond werd kleiner dus ik moest 2 uur bedrust en daarna weer controle om te kijken hoe mijn lichaam hierop reageerde. De verpleegkundige kwam af en toe binnen en zag mij een soort van trappen tegen het bed. Ze zei ben je je al aan het klaarmaken (voor bevalling)? Ik moest weer aan de ctg toen zagen ze dat ik rugweeen had. Eerst mocht ik in mijn eigen ziekenhuis blijven maar na 30 minuten was dat over, ze hadden toch een plekje geregeld in een ander ziekenhuis omdat ik pas 28 weken was en daar was het mannentje gelijk in goede handen.

Met de ambulance zijn we naar het juiste ziekenhuis gebracht en na 2 dagen aan de weeenremmers en longrijping voor de kleine mocht ik misschien naar huis en daar bedrust pakken. Ik had geen pijn meer en alles ging goed en mocht daarom naar huis, de volgende dag kreeg ik toch wel last van me rug en moest ik ‘poepen’ maar dat lukte niet en op een gegeven moment zag mijn vriend dat ik weer veel aan het puffen was etc dus weer mijn eigen ziekenhuis gebeld. Wij mochten langskomen en terwijl wij opgehaald werden werden de rugweeen erger. Degene die ons wegbracht moest ook door rood en de busbanen pakken anders was het in hun auto gebeurd. Wij kwamen aan in het ziekenhuis en ja hoor net op tijd want na 15 minuten was onze kleine man er al en moest gelijk met papa mee en aan de beademing. Terwijl onze jongen het supergoed deed lag ik natuurlijk nog in het bed en heb hem dus pas veel later even snel mogen zien. De ambulance was er al en de moesten hem met spoed overplaatsen naar het ziekenhuis waar ik die dag ervoor naar huis ben gestuurd.

Ons kindje is dus geboren met 28 weken en 3 dagen. Onze jongen deed/doet het goed, wij mogen echt niet klagen. Hij had een goede start alleen helaas ‘s avonds kwamen ze erachter dat hij toch een hersenbloeding aan allebei de kanten had. Gelukkig bleek in de loop van de tijd dat die het aan het opruimen was dus ook dit ging/gaat de goede kant op. Het is wel heel zwaar: het op en neer gaan van en naar het ziekenhuis, je doet het met liefde maar op een gegeven moment ben je er wel klaar mee en wil je je kindje gewoon meenemen naar huis. Naar dat moment kijken wij nu uit en het zijn nog maar een paar weken voor ons. De laatste loodjes zijn het zwaarst…