Raaf & Mees

Op 6 september 2019 loop ik in de vroege ochtend Rijnstate binnen en ga naar de afgesproken plek op de overloopbrug. Daar zie ik een overduidelijke trotse vader mijn kant oplopen om mij op te halen en naar hun mannetjes; Mees & Raaf, die vandaag 32 1/2 week zijn, te brengen. Nog voordat hij bij me is zie ik een verandering in zijn gezicht van supertrots naar erg bezorgd. Het blijkt niet goed te gaan met Raaf, hij heeft een infectie en ze weten nog niet wat het is. De verpleging vind het geen goed idee om de mannetjes en met name dus Raaf te belasten met een fotoshoot. Helemaal begrijpelijk natuurlijk, en ik verzeker hem dat ik wel de laatste ben waar hij zich druk over moet maken, ik kom met alle liefde terug zodra hij opgeknapt is.

Daarna belanden wij in een uitgebreid en gezellig gesprek daar op die overloophal, het begint uiteraard met de trotse vader en het verhaal van de bevalling en de vroeggeboorte maar er komen uiteindelijk van allerlei mooie verhalen langs van de gezamenlijke liefde voor Zweden, hun klushuis en de verbouwing waar ze nog middenin zitten, bijzondere ambachtelijke beroepen, hun liefde voor klassieke muziek en het leven in het algemeen. Met een lach en een traan zeggen we elkaar tot ziens. De weken daarna houden de mama van de jongens en ik contact. Mees en Raaf worden terug verhuisd naar het Radboud waar hun leventjes met precies 30 weken ook zijn begonnen. De oorzaak van Raaf zijn infectie blijft ook in het Radboud nog even een mysterie, maar vanaf het moment dat ze weten wat de oorzaak was konden ze gericht antibiotica geven en een kleine operatie. Daarna knapt hij snel op en mogen ze op de laatste dag van september weer terug naar Rijnstate.

Twee dagen later is het zover dat ik deze prachtige ventjes eindelijk mag ontmoeten en een mooie herinnering mag maken voor dit liefdevol gezinnetje. Ik zie duidelijk twee genietende ouders, nog wel een beetje wennen aan het feit dat ze opeens twee kindjes hebben, al wisten ze het al vanaf de eerste echo, en zeggen ze nuchter dat ze gelukkig niet weten hoe het is om er maar één te hebben 😉

Ik geniet ervan om te zien en vast te leggen hoe goed het met jullie gaat, zo rustig en vertrouwd als jullie al zijn met elkaar. De jongens mogen speciaal voor de foto voor de allereerste keer naast elkaar liggen. Wat een prachtig moment.

Voordat ik dit blog schrijf heb ik nog even contact gehad met de moeder en het ziet er naar uit dat ze dit weekend al mee naar huis morgen. Heerlijk. Ik wil jullie alle liefs en goeds wensen. Blijf van elkaar genieten en ik wil nog even zeggen dat ik het idee heb dat het helemaal goed gaat komen met hun muzikale carrière, want wat hebben de jongens prachtige lange muziekkantenvingers!!