Pim

Ondertussen lag ik al 2 weken in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging. Ik was met 31+1 opgenomen en werd gelijk overgeplaatst naar een academisch ziekenhuis. Helaas was dit 1,5 uur van huis en een ware rollercoaster. De artsen spraken daar niet meer over weken of dagen, maar over uren. We werden voorbereid op wat er zou komen en op een keizersnede.

Gelukkig behaalde we de 32 weken en mochten we weer terug naar ons streek ziekenhuis. Eenmaal hier was ik erg stabiel en zo stabiel dat ik op verlof mocht naar huis voor een paar uur. Toen ik zondagavond, na mijn paar uur verlof, weer bij het ziekenhuis af werd gezet door mijn vriend, kreeg ik last van mijn darmen. Dit had ik al een paar dagen, dus in overleg met de verpleging moest ik toch maar proberen te gaan slapen.

Dit wilde helaas niet lukken. En uiteindelijk was dit ook het begin van mijn bevalling. Op maandagavond 05.06.2023 om 22:33u is dan ook onze kleine Pim geboren! Met precies 33 weken vond hij het wel mooi geweest in de buik en is totaal op de natuurlijke manier te wereld gekomen. Het stond ook totaal los van de zwangerschapsvergiftiging.

Hij deed het gelijk al zo goed, waarschijnlijk ook door de longrijpers die ik al had gekregen. Het is z’n knap sterk mannetje. Hij was binnen no time al uit de couveuse, wilde flesjes drinken en maakte zoveel grote stappen.

Op 13 juni kwam Judith foto’s van ons maken, wat een dierbare foto’s. Vooral als wij dan nu al wat foto’s zien, een week later, hoe erg ons mannetje nu al veranderd is. Je wordt best wel geleefd in dit soort situaties en het is echt prachtig hoe dit alles dan toch mooi vast gelegd wordt voor als je terug gaat kijken op deze periode.

Onze Pim doet het zo goed, dat wij morgen 21.06.2023 naar huis mogen. Tijd om echt te gaan genieten van ons gezinnetje met z’n drieën!