Novan

Maandag 4 juli mocht ik naar het ziekenhuis in Sneek om een reportage te maken van Novan en zijn papa en mama. Op het moment van de fotoshoot is hij precies een maand oud. Hij is geboren na 32 weken. De mama van Novan werd een week eerder opgenomen wegens hoge bloeddruk (zwangerschapsvergiftiging) en verbleef in het ziekenhuis om haar en de kleine in de gaten te houden en de zwangerschapsduur te kunnen verlengen. Toen ze hem minder of eigenlijk niet meer voelde, gingen de alarmbellen rinkelen en moest hij met spoed geboren worden. Een klein, maar sterk mannetje komt ter wereld.

Tijdens de reportage is hij net verhuisd naar een wiegje en als ik binnen kom ligt hij heerlijk te ‘pruttelen’ in zijn bedje. Papa en mama zijn er beide en gaan hem samen in bad doen. Hier zie je Novan van genieten en komt helemaal tot rust. Zelfs bij het afdrogen geeft hij geen kik en laat het lekker allemaal gebeuren. Na het badje lekker drinken en bij papa en mama liggen.

Wat een pracht gezinnetje! Het geluk straalt er vanaf. Novan heeft nog een grote zus. Ik hoop dat jullie gauw naar huis mogen. Dan zijn jullie weer compleet en kan het genieten helemaal beginnen.

Ik wens jullie heel veel geluk met z’n vieren!

***************

De ouders:

Nou ik kan wel een boek schrijven over de afgelopen weken. Onze rollercoaster:

Maandag 30 mei 2016 met spoed opgenomen in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging. Ik werkte deze dag nog gewoon vrolijk door, moest na mijn werk voor controle naar het ziekenhuis want de bloeddruk was al niet goed en bleef hierdoor onder controle in het ziekenhuis. Twee keer in de week op controle ctg, bloedafnames etc … ‘s Avonds kreeg ik het telefoontje dat mijn waardes in het bloed echt niet goed waren en ik nu met spoed moest worden opgenomen ik had zwangerschapsvergiftiging.

Jeetje dan gaat er zoveel door je heen want ja ik was nog maar 31 weken zwanger en zou nog 3 weken werken. Hoe moet dat allemaal met oppas voor Esmae en mijn werk? Maar pake en beppe en oma stonden gelijk klaar en hebben de week opgesplitst waardoor Sybe wel naar mij toe kon. In het ziekenhuis bleek ik echter zieker te wezen dan ik dacht en een torenhoge bloeddruk die ze maar niet onder controle kregen. Het was allemaal heel kritiek. Heel angstig.

Ik heb wat medicijnen in mijn lichaam gekregen, ik lag aan de ene kant met het infuus, katheter en bloeddrukmeter en aan de andere kant  24/7 ctg hartbewaking voor de baby. Om ons goed in de gaten te houden. En de baby zolang mogelijk in mijn buik te houden wat ja het is nog veel te vroeg om nu op deze wereld te komen.

Op 3 juni ik had middags alle controles gehad. De ctg leek goed en de echo van de baby ook. We proberen beetje een doel te bereiken want ze willen rekken tot 37 weken maar of mijn lichaam dat aan kon is een ander verhaal. Eerst maar kijken of we 34 weken halen. Dan zijn de longetjes al meer gerijpt. Ik had inmiddels medicijn gekregen via infuus voor longrijping. ‘s Avonds kon ik de rust niet vinden terwijl ik vanaf die dag wel weer een betere dag had, alles was stabiel en ik mocht weer naar mijn eigen kamertje zonder alle toeters en bellen. Ik probeerde te gaan slapen wan het was al nacht inmiddels, maar had zo naar voorgevoel dat er iets mis was met de baby, ik was zo vreselijk onrustig. De zuster gebeld en mijn gevoel uitgelegd. Die had zoiets is niks aan de hand je bloeddruk is stabiel ctg en echo waren ook goed bij de gynaecoloog en voel geen harde buiken etc.

Toch zette ik door, ik zou graag een gesprek met verloskundige en ctg willen. Al is het maar voor mijn eigen geruststelling. In mijn achterhoofd wist ik dat het niet goed was, verloskundige werd er bij gehaald en die nam me gelukkig wel serieus. Nadat ik was aangesloten op de ctg kwam verloskundige na half uur terug. En mijn gevoel klopte, hij had het heel moeilijk en bijna geen activiteit meer. Dus bel je man maar, we gaan het nu halen!! Spoedkeizersnede ? Jeetje, wat er dan door je heen gaat wil je niet weten. Sybe gebeld, ik was zo bang dat hij niet op tijd zou zijn. Maar die is gelijk naar het ziekenhuis gevlogen en pake en beppe hebben Esmae opgevangen.

Ik werd onder tussen klaar gemaakt voor de OK en heel medisch team was binnen een half uur paraat. Nog geen 15 min later is onze zoon geboren “Novan Finn Hoekstra ?”. Zo trots zo blij maar wat waren we bang. Ik hoorde hem een beetje huilen eerste wat ik dacht “hij leeft” ik heb hem gered. En wil niet weten wat er was gebeurt als ik niet naar mijn gevoel had geluisterd. Hij werd gelijk meegenomen door de kinderarts dus dat stukje is wel heel heftig, je bent net bevallen maar mocht hem niet eens goed bekijken of aanraken. Ik werd naar de IC gebracht en daar lig je dan alleen voor 2 uren. Sybe was met kinderarts mee en ik wist niet hoe het met Novan ging. Wat gaat de tijd dan langzaam…

Sybe kwam op gegeven moment terug dat alles goed was en ik mocht terug naar de afdeling. We hadden de nacht overgeslagen dus ze zeiden ga eerst maar even slapen komen we jullie straks ophalen en dan brengen we je bij Novan. Ben gelijk in slaap gevallen maar na een uur werden we wakker gemaakt door de kinderarts. Het ging niet goed met Novan en hij moest worden overgeplaatst naar Groningen. Hij kon het nog niet zelfstandig ademen. Dus we zijn met 2 ambulances naar Groningen gebracht. Want ja, ik was net geopereerd en kom nog niet zo ik auto stappen er achteraan rijden. Echt heftig allemaal, alsof je letterlijk in een achtbaan zit .

Novan is geïntubeerd en ligt aan allemaal slangen en aan de beademing. Op de afdeling neonatologie. Wat kunnen ze dan veel op zo klein lichaampje, maar hij was stabiel nu dat was het voornaamste.  Ik kreeg zelf een kamer daar in Groningen en Sybe sliep bij mij op de kamer op strechbedje en daar ben ik tot dinsdag 7 juni 2016 gebleven. Toen mocht ik naar huis en reden we elke dag Groningen op en neer.

Ontzettend heftig ,vermoeiend nog lang niet hersteld van de keizersnede en een bloeddruk die nog niet stabiel is. Ik miste Esmae (onze andere dochter) vreselijk. Ik lag al zo lang in het ziekenhuis en was nog nooit zo lang weg geweest van mijn meisje. Een rollercoaster van emoties, verwerking en geen idee wat je te wachten staat. Novan is echt een strijder en hij doet het elke dag weer een beetje beter. We zijn zo trots!

Op 11 juni 2016 kregen we het bericht dat hij het zo goed doet dat ze hem willen overplaatsen naar Sneek. Wat een goed nieuws!! Lekker dichtbij en kunnen we gaan wanneer we willen. Voor mij ook beter want met een ziek lichaam elke dag op en neer Groningen is voor het herstel niet echt bevorderlijk. In Sneek maakt Novan grote sprongen. Na 2 weken hield hij de warmte goed vast, mocht het infuusje eruit en mocht hij in een wiegje slapen. In het wiegje mocht hij ook kleertjes aan! Een hele beleving en een heel ander kindje: een echte baby! Ook verhuisden we naar een andere kamer en konden we het stukje couveuse afsluiten. Weer een mijlpaal.

Wel had Novan last van dipjes en daarom bleef de monitor nog wel aangesloten. Om hem goed in de gaten te houden want af en toe vergat hij te ademen. Maar dat ging van de een op de andere dag ook beter en op 5 juli werd de monitor er af gehaald. Hij had geen dipjes gehad al 24 uur lang dus dat was de eis en dat had hij gehaald!! Zo blij, weer 2 draadjes eraf. Nu alleen de sonde nog. We zijn nu druk aan het oefenen met borstvoeding hij doet het heel goed. Hij drinkt al 50 ml, nog niet alle voedingen. Als hij daar sterk genoeg voor is mag hij naar huis. Het zijn de laatste loodjes. we zijn inmiddels al 6 weken onderweg.

We zijn positief en als gezin heel sterk en ontzettend trots op hoe Novan het allemaal doet. De dag dat Novan thuis komt begint ons blauwe wolkje…

Wij willen Earlybirds en Regina ontzettend bedanken voor deze prachtige liefdevolle fotoshoot een herinnering aan onze rollercoaster.

Liefs Sybe & Dolores
Esmae & Novan