Noor & Liv

De ouders:

Eigenlijk verliep de zwangerschap vlekkeloos. Vanaf de eerste echo wisten we dat het 2 baby’s waren.  Toen we de eerste echo hebben gehad werd ons verteld dat we voor verdere controles naar het ziekenhuis moesten. Elke 2 weken kregen we een echo. Dit ook omdat het een eeneiige tweeling was. De groei werd goed gecontroleerd. Tijdens de zwangerschap bleek al snel dat 1 van de meiden kleiner was dan de ander. Ze hielden dit goed in de gaten. Gelukkig volgden de meiden allebei hun eigen lijntje. Ik voelde me goed tijdens de zwangerschap, alleen was ik sneller moe.

Het weekend voor dat ik onverwachts ben bevallen ging ik ineens heel veel vocht vasthouden. Maandag 16 maart toch maar even laten controleren of dat geen kwaad kon. In het ziekenhuis aan de CTG gelegd en er werd bloed geprikt. Ook moest ik urine inleveren. Gelukkig bleek er niks aan de hand en mocht ik naar huis. Dit had allemaal wel even geduurd en we waren moe. We gingen lekker in bed liggen.

Een uur later schrik ik wakker. Heel het bed is nat. Heb ik nou in mijn bed geplast zeg ik nog tegen Jasper. Even naar de wc gelopen en ik moest inderdaad plassen, maar toen ik klaar was en opstond, liep er weer allemaal water naar beneden. Toch de vliezen gebroken? Maar weer gebeld naar het ziekenhuis en we moesten weer komen. Weer aan de CTG, een echo en er werd met een eendenbek gekeken naar de vliezen. Inderdaad waren de vliezen gebroken. De vliezen van het kleinste baby’tje. Ik had nog geen weeën en werd opgenomen. Ik kreeg een spuit voor de longrijping. Als ik last van mijn buik kreeg moest ik bellen, want dan kreeg ik weeënremmers. Die heb ik die nacht ook nog gekregen. Wel bleef ik wat last houden van mijn buik. Ik dacht harde buiken, maar het bleken weeen. ’s Morgens kwamen de artsen langs en werd ik weer aan de CTG gelegd. Ik bleek 7-8 cm ontsluiting te hebben. Uit de CTG bleek dat de kleinste baby het moeilijk had. Ik moest Jasper bellen dat hij moest komen. Een paar minuten laten moest ik bellen dat hij door moest rijden. Ik hoorde wel iets van code rood en ik werd weggereden naar de OK, het werd een spoedkeizersnede. Op 17 maart om 9.53 is de kleinste baby geboren; Noor, 1386 gram. Om 9.54 is Liv geboren, 1770 gram. Jasper was er 9.55.

De meiden hebben toen 3 dagen in het Sophia gelegen. Ze lagen allebei in de couveuse. Helaas niet bij elkaar op 1 unit. Eigenlijk deden ze het heel goed. Noor had wel ondersteuning nodig bij het ademhalen, Liv eerst niet. Op vrijdag 20 maart zijn we verhuisd naar het Sint Franciscus Gasthuis. Daar kwamen de meiden op de High Care naast elkaar te liggen. Dat was erg fijn!

Toen ze eenmaal in het SFG waren ging het met ups en downs. Noor heeft een bloedtransfusie gekregen en beide dames hadden uiteindelijk ondersteuning nodig bij het ademen. Pas toen de meiden plasmedicatie kregen kon de optiflow worden afgebouwd. Liv mocht op 7 april naar een gewoon bedje, Noor op 10 april. Op 22 april zijn ze allebei van de optiflow afgegaan en op 23 april zijn ze verhuisd naar de Medium Care.

We kunnen nu een beetje vooruit gaan kijken naar de tijd dat ze naar huis mogen.