Mila

Mijn zwangerschap verliep voor de tweede keer voorspoedig tot de 20 weken echo. We kregen de echo, ons kindje zag er goed uit, totdat de metingen van de ledematen erg klein uitvielen.

We dachten nog dat het een foute berekening was maar na een extra echo twee dagen later werd ons nog eens verteld dat het kindje erg klein was. Vanaf toen zijn we in de medische molen gestapt..

Na twijfel toch een vruchtwater punctie laten doen, waaruit gelukkig geen afwijkingen kwamen. De arsten waren erg ongerust en gaven het advies om een second opinion te doen in het EMC Rotterdam. Deze echo bleef hetzelfde, ons meisje had kleine ledematen maar buiten dat groeide ze wel volgens haar eigen lijntje. De weken gingen voorbij en ondanks dat we steeds meer onderzoeken konden uitsluiten, bleven de artsen zoeken naar het probleem van de korte ledematen. Een hele onzekere tijd met veel verschillende gedachtes. Wij konden ons positieve gevoel gelukkig vasthouden en vertrouwen houden dat ons meisje ‘genetisch’ een klein meisje zou zijn.

Tot de uitgerekende datum zouden er groei en placenta (doppler) metingen volgen. Deze waren op zich goed maar de placenta liet wel iets meer weerstand zien, wat ze in de gaten moesten houden. Bij 29 weken bleek uit de echo dat de placenta toch wat onrust met zich meebracht en ik moest worden opgenomen. Er bleek weinig verandering te zijn in de CTG’s die ik moest doen iedere dag en mocht weer naar huis. We moesten die week ook al op afspraak in het EMC Rotterdam zijn voor een groeiecho en intake met de gynaecoloog dus ik had mijn tas al meegenomen.

De dag van opname twee keer CTG en daaruit bleek alles goed te zijn. Woensdag 23-07-2014 werd de CTG s’ochtends wat onrustig in de hartactie van Mila en dit volgde nog twee keer. De derde keer was het een moment om de knoop door te hakken om een keizersnede te doen want deze onrustige CTG’s zouden voor Mila geen goed teken zijn.

Onze dochter is d.m.v een spoedkeizersnede met 29,6 weken geboren met een gewicht van 675 gram. Omdat Mila tot bijna 30 weken heeft kunnen groeien in mijn buik had ze gelukkig bij de geboorte al meer energie en tot op de dag van vandaag is ze een ijzer sterk, dapper, klein vechtertje. Vanaf het begin heeft ze het goed gedaan en is er gelukkig niks uit de onderzoeken gekomen waarom ze zo klein was. Het vermoeden gaat uit naar een niet goed functionerende placenta.

Twee dagen na haar exacte geboortedatum (02-10-2014) hebben wij Mila mee naar huis mogen nemen en genieten nu volop van ons gezinnetje.

Wij willen Mijke Bressers van Earlybirds enorm bedanken voor de foto’s die zij heeft gemaakt. Het zijn super foto’s en het was op dat moment fijn om al een beetje met zijn 4-tjes samen te kunnen zijn!