Mikky en Jaimy

Van de fotograaf:

Lieve Rik en Jill, wat hebben jullie een ongelooflijk spannende tijd achter de rug! Als je de meisjes nu ziet, kun je je al haast niet meer voorstellen dat ze allebei door het oog van de naald zijn gekropen.Nu is het tijd om te gaan genieten, samen met hun super grote broer Mason.? Alle geluk en gezondheid voor jullie, lieve groet en een knuffeltje voor de kindjes, Mieke.

Van de ouders:

Bij 34 weken, op maandag 27-09-2021 gingen we voor de gebruikelijke controle-echo naar de Radboudumc ziekenhuis. Het was een spannende echo, omdat onze meiden (eeneiig en 1 placenta met een dun tussenschot) steeds aan de kleine kant waren. Tijdens de echo constateerden ze acute TTTS, het tweeling transfusie syndroom, waarbij een baby de gever is (Mikky) en de ander de ontvanger (Jaimy). Het hartje van Jaimy had hartfalen (tijdens de echo te zien) en moest zo hart werken om al het bloed en vruchtwater op te nemen.

Mikky had geen vruchtwater en maagvulling meer en leefde op haar reserves. De gynaecoloog en kinderarts werden er bij gehaald. De kindjes waren in nood! De kinderarts vertelde dat het nog maar de vraag was of en hoe de meiden eruit zouden komen… Een spoedkeizersnede volgde en we konden nog net onze familie bellen om dit heftige nieuws te delen. Binnen 1,5 uur vanaf de echo waren de meiden geboren. Dit was een heftige rollercoaster waarvan we zelf nog niet kunnen geloven dat wij dit hebben meegemaakt.

De meisjes deden het gelukkig super goed en zijn na 4 dagen overgeplaatst naar de ‘normale kinderafdeling’ van het Maasziekenhuis in Boxmeer. Daar hadden we een eigen kamer en mochten we 24/7 bij de meisjes. Omdat we thuis nog een zoontje hebben (Mason, 2 jaar) bleven we op en neer pendelen en probeerden we onze aandacht zo goed mogelijk te verdelen.

Via het Maasziekenhuis kwamen we in contact met Stichting EarlyBirds. Al snel volgde een afspraak met Mieke, de fotograaf. Wat een liefdevol en warm mens! En wat is het mooi dat zij de eerste dierbare momenten van ons nieuwe gezin heeft vastgelegd, iets wat je zelf snel vergeet te doen.

Uiteindelijk hebben de meiden 2,5 week in het ziekenhuis gelegen en mochten ze (eindelijk) op donderdag 14 oktober naar huis. Wat een rijkdom om zo thuis te komen! En wat een geluk hebben wij gehad. Wij wensen iedereen in een dergelijke situatie enorm veel sterkte!

Mieke, nogmaals bedankt voor alles! Hopelijk blijft de Stichting nog heel erg lang bestaan en kunnen jullie heel veel gezinnen een hart onder de riem steken op deze manier

Liefs van Rik en Jill
Ouders van Mason, Mikky en Jaimy.