Mason

Vrijdag 25 mei, een ‘normale’ vrijdag.. Niet wetende dat ons grote avontuur vandaag zou beginnen.

Tijdens de reguliere controle bij de verloskundige bleek mijn bloeddruk aan de hoge kant te zijn, daarnaast bleek er ook eiwitten te zitten in de urine. Genoeg reden om wat meer onderzoeken te doen. Omdat het in Nieuwegein niet kon werden we doorverwezen naar het ziekenhuis in Leidsche Rijn. Opnieuw werden er testjes gedaan en werd ik aan de monitor gezet om de hartslag en activiteiten van de kleine te volgen. Niet lang erna stonden er 3 of 4 verpleegsters aan mijn bed met het nieuws dat de baby vandaag of morgen gehaald zou worden omdat er duidelijk sprake was van een zwangerschapsvergiftiging.

Uiteindelijk werd er besloten dat we door moesten naar het WKZ. Daar werd opnieuw onderzoek gedaan en ik werd constant gemonitord. De baby deed het nog goed en mocht zolang mogelijk in de buik blijven zolang ik me goed voelde en de baby geen tekenen liet zien dat hij het niet meer naar zijn zin zou hebben. Dat was voor mij een geruststelling want klachten had ik niet en ik vond het zo fijn om de baby in mijn buik te dragen.

Het weekend verliep goed en eigenlijk was er nog geen reden om de baby te laten komen. Maar naar huis gaan zat er voor mij niet meer in.

Op maandag bleek dat de kleine het toch niet meer naar zijn zin had in de buik en besloten de artsen dat het beter was voor ons beide om de baby te halen. Binnen het uur was hij er. Mason Plomp is met 32,5 geboren op 28 mei 2018.

Al vanaf het eerste moment ben ik zo blij en gelukkig om jou mama te mogen zijn. En nu inmiddels bijna drie weken verder liggen we allebei in het St. Anthonius ziekenhuis, dichterbij huis. En wat doe je het goed lieve man. We zijn zo trots en dankbaar dat je in ons leven bent. Papa en mama kunnen niet wachten om samen met jou thuis te zijn.