Mason

Van de moeder:
Dinsdag 16 april moesten we na 4 weken weer voor controle naar de gynaecoloog. Niets vermoedend hadden we een echo en werd je gemeten. De groei bleek af te buigen en je was niet veel gegroeid. We werden doorgestuurd naar een andere afdeling waar ze de navelstreng doorbloeding gingen meten. Dit was niet goed, er was vernauwing in de navelstreng. Mijn bloeddruk werd nog gemeten en was ook veel te hoog. We kregen te horen dat ik naar het UMCG moest voor verder onderzoek. Ik werd in de ambulance naar het UMCG gebracht.

Er was inderdaad vernauwing in de navelstreng maar nog niet ernstig genoeg. Vanaf nu werd het goed in de gaten gehouden en moesten we iedere dag een hartfilmpje. Voor mijn bloeddruk kreeg ik extra medicatie en werd dagelijks gecontroleerd. We moesten elke dag naar het UMCG rijden. Dit was erg heftig maar vooral veel onzekerheid of ik de 32 weken nog wel ging redden.

29 April hadden we onze dagelijkse controle in het UMCG. De doorbloeding was nog meer verslechterd en ik moest worden opgenomen. Er werden nu 2 keer daags hartfilmpjes gemaakt en 4 keer daags werd mijn bloeddruk gecontroleerd. Mijn bloeddruk steeg met de dag en ik kreeg steeds meer medicatie. We kregen die dag veel informatie over prematuur baby’s en hebben een rondleiding gehad op de afdeling neonatologie. We vonden het heel fijn om even gezien te hebben hoe de afdeling eruit zag. Maar ook was het voor ons heftig en weer erg onzeker hoe de zwangerschap verder zou gaan.

De dagen verder bleven stabiel wat betreft de hartfilmpjes, mijn bloeddruk daarentegen werd iedere dag hoger. Op een gegeven moment zat ik op 20 tabletten per dag. 9 mei voelde ik ons kindje niet meer bewegen. Ik heb deze dag 7 uur aan het hartfilmpje gelegen, wij voelde ons zo machteloos en zou het allemaal wel goed gaan met onze kleine man? Gelukkig had ik al longrijpingsprikken gehad en waren ze deze dag net ingewerkt. Om 23:15 uur zeiden ze: U mag niet meer eten en drinken en binnen nu en een half uur hakken we de knoop door. Om 23:45 uur kwamen ze met infusen om de bocht en moest ik binnen 10 minuten op de O.K tafel liggen. De hartslag van onze kleine man was erg gedaald en ze moesten snel zijn. Gelukkig kon ik nog een ruggenprik krijgen en was mijn vriend erbij.

Op 10 mei om 00:26 uur kwam jij ter wereld. Deze dag was je precies 30 weken. Je deed het gelijk al heel goed! Je had alleen wat ondersteuning nodig in je ademhaling en een sonde voor je voeding. Alleen je ontlasting kwam niet op gang, we maakten ons hier veel zorgen over. Wat zal het zijn waardoor het niet op gang komt? De klysma’s die je kreeg werkten niet. Na 4 dagen besloten ze een darmonderzoek te doen door middel van röntgenfoto’s. Je had een plug in je darmen en dat kwam er niet uit. Daarvoor heb je iets gekregen en was het gelukkig goed!

Na een week in het UMCG mocht je naar de high care in het Martini, ook daar doe je het ontzettend goed en mocht je met 32 weken van de ondersteuning af. Nu lig je in het OZG en doe je nog steeds heel erg je best! Het blijven spannende tijden en hebben veel weken in onzekerheid geleefd. Maar elke dag genieten we meer en meer!

—————————–

Van de fotografe:

Maandag 3 juni was ik op bezoek bij Mason in Scheemda, waar ik een warm welkom kreeg van zijn ouders en het personeel. Eigenlijk zou Mason lekker gebadderd worden maar hij zat erg vol, dus hebben we het rustig gehouden voor hem. Tijdens de reportage werd hij verschoond en kreeg hij een nieuwe sonde. Dat vond hij allemaal prima. Hij is niet snel van zijn stuk gebracht en is een echte vechter!

Mason is geboren met 30 weken. Toen hij het moeilijk kreeg in de buik bij mama is hij snel met een keizersnee gehaald. Hij bleef al een beetje achter in de groei, maar dat is hij nu ruimschoots goed aan het maken!

Tijdens de reportage was hij druk op zoek naar de oorzaak van al dat geklik. Hij keek helder en nieuwsgierig om zich heen en volgde me goed. Ik heb een gezellige ochtend gehad en hoop dat jullie veel plezier hebben van de foto’s! Heel veel geluk samen!
Warme groet,
Anneke