Marlo & Kay

Ik was op dinsdag 13 december 2016 precies 31 weken zwanger en had de avond ervoor net mijn laatste bijeenkomst van ‘Bewust Zwanger’ bijgewoond. Aan het einde van de bijeenkomst werd er een foto van ons allemaal gemaakt. Op een rij, op volgorde van bevallingsdatum. Ik stond achteraan. Slechts een paar uur later braken mijn vliezen en werd ik opgenomen in het UMCG in Groningen.

Na een pittige dag en een heftige bevalling werd ik moeder van twee prachtige jongetjes: Marlo en Kay. Enkele uren na de bevalling kon ik naar de afdeling Neonatologie om m’n tweeling te bewonderen. Beide lagen in een couveuse aan de beademing in een wirwar van draadjes en slangetjes. En wat waren ze klein maar toch ook zo compleet! Zo menselijk en zo ‘af’. Alsof ze zelf al vonden dat ze klaar waren voor de wereld en wij dat gewoon nog niet doorhadden.

En hoewel Martijn en ik de zwangerschap en bevalling al een heel avontuur vonden, nu begon het allemaal pas echt! De twee weken die volgden brachten we door in Groningen. Drie keer per dag waren we op de afdeling bij onze jongens te vinden en leerden we van de verpleegkundigen de ‘ins en outs’ van het verzorgen. Omdat ze (nog) niet konden drinken startte ik na de bevalling met kolven. Dus als ik niet op de afdeling was, was ik aan het kolven, slapen of eten. De fijnste momenten van de dag waren de momenten dat we konden buidelen. En het voordeel van twee baby’s: je kunt beide tegelijk met een baby buidelen! 

Na twee weken verhuisden we naar een ziekenhuis bij ons in de buurt. Heerlijk om ze dichtbij te hebben én (als ik heel eerlijk ben) om in je eigen bed te kunnen slapen!

De afgelopen weken waren emotioneel en vermoeiend, zowel lichamelijk als geestelijk. En ja, de cliché ‘we werden geleefd’ is waar van de eerste tot laatste letter. Vandaag, dinsdag 31 januari 2017, vieren we dat onze kindjes 7 weken oud zijn. Extra feestelijk is dat ze vandaag van de monitor zijn gehaald, een grote stap! Spannend maar ook heel fijn. We hebben de afgelopen zeven weken al veel mijlpalen gehad: Dat ze van de beademing mochten, dat ze verhuisden van de couveuse naar een wiegje, dat ze nu steeds beter drinken uit een flesje in plaats van hun melk door de sonde te krijgen en zo zullen er nog heel wat volgen tot de dag dat ze mee naar huis mogen. Dat is natuurlijk de mijlpaal waar we het meeste naar uitkijken!!!