Marit en Noud

Marit en Noud prematuur geboren met 33 weken

Van de ouders:

Deze zwangerschap begon, net als de eerste zwangerschap, met veel overgeven en een ziekenhuisopname. Daar hoorden we dat we een tweeling mochten verwachten! Een eind op weg in het tweede trimester knapte ik op en vanaf dat moment leek alles goed te gaan. Tot 28 weken om precies te zijn. Met 28 weken en 1 dag kreeg ik last van harde buiken en krampen. Een controle in het ziekenhuis gaf uitslag: de baarmoeder was verkort, er was kans op een vroeggeboorte en dus moest er geremd worden. Bijna een week lang heb ik in het ziekenhuis gelegen. Ik kreeg weeënremmers en de kindjes kregen, via mij, longrijpers. Toen het vervolgens betrekkelijk rustig bleef, mocht ik naar huis met het recept ‘neem zoveel mogelijk rust’. Tot zover het ‘zorgeloze’: elke dag is er één en mijn doel werd ‘het behalen van de 32/33 weken zwangerschap’.

Blijkbaar hadden de kindjes dat goed begrepen. Bij 32 weken en 5 dagen werd het gerommel erger en een dag later vertrok ik opnieuw naar het ziekenhuis, om daar te horen dat ik 4cm ontsluiting had en die dag moeder zou worden. Onze tweeling zou nog net voor de 33 weken geboren worden.

Marit en Noud lieten zich vlak voor 23:00 uur zien, huilend en wel. Marit, met een gewicht van 2055 gram, kwam om 22:40 dapper als eerste, om 22:53 uur gevolgd door stoere broer Noud van 2315 gram. Samen werden ze naar de high care in Isala Zwolle gebracht. Daar bleven ze vijf dagen.

Na vijf dagen verhuisden Marit en Noud naar Hardenberg, om daar sterker en groter te worden. Alles leek goed en stap voor stap gingen de ‘draadjes en slangetjes’ weg. Terwijl Noud steeds verder op weg naar huis was, leek Marit echter minder sterk te worden. Noud dronk steeds meer zelfstandig, Marit steeds minder. Bovendien liet ze weer meer dipjes zien en kleurde ze ook niet altijd mooi roze. +- 3 weken na de geboorte werd ze daarom met de ambulance naar Groningen gebracht. Noud bleef achter in Hardenberg.

Inmiddels is Marit weer ‘thuis’ in Hardenberg. Noud is een paar dagen na het vertrek van zijn zus met ons mee naar huis gegaan. Samen met hem en met grote broer Daan wachten we ons meisje. We hopen haar in de zomer, als de onderzoeken afgerond zijn, eindelijk thuis in onze armen te sluiten.