Luca

Het verhaal van de ouders :

Met 28 weken kregen wij te horen dat onze baby een groeiachterstand had in de buik. Hierom werden we van de verloskundige overgedragen aan het ziekenhuis. Na onderzoeken in het ziekenhuis constateerde de artsen inderdaad dat de baby een groeiachterstand had. De artsen besloten om wekelijks hem in de gaten te houden door middel van groeiecho’s en flowmetingen. Maar na de eerstvolgende groeiecho kwamen ze er achter dat hij nauwelijks was gegroeid. Dus er werd een nieuw plan opgesteld en ik moest een nachtje opgenomen worden in het ziekenhuis en begonnen ze met het geven van longrijpingsprikjes zodat wij dagelijks een CTG scan konden krijgen maar dan vanuit huis. Ik moest gelijk stoppen met werken en bedrust nemen. Elke dag kwam er een verpleegkundige bij ons thuis om een CTG scan te maken. De dinsdagen en de weekenden moesten we wel naar het ziekenhuis en zagen we een arts op de poli.

In de tussentijd bleef mijn bloeddruk maar aan de hoge kant en in de loop van tijd krijg ik ook meerdere symptomen die op zwangerschapsvergiftiging leken. Meerdere malen werd mijn bloed en urine gecheckt maar telkens kwam daar niks uit. Na 4-5 Weken zagen ze toch wel dat de placenta en de bloed doorstroming in het hoofdje achteruit ging. Ook ontwikkelde hij een hartritmestoornis die ook erger werd, tot op een dag 28 december 2022 de thuis monitoring zijn hartslag niet kon registreren door die hartritmestoornis en moesten wij diezelfde middag naar het ziekenhuis om daar een CTG nieuwe te laten maken. In het ziekenhuis, kon ook niks geregistreerd worden en ging de arts een echo maken van zijn hartje, hierop was ook te zien dat hij een hartritmestoornis had en er werden meerdere onderzoeken gedaan. Hierna gingen de artsen onze situatie bespreken en we moesten even afwachten wat daar uit zou komen.

Na een half uur kwamen er twee artsen binnen die erbij gingen zitten, toen wisten we eigenlijk al genoeg, ze vertelde ons dat ze ons kleine hummeltje diezelfde avond moesten gaan halen. Toen ging alles ineens heel erg snel, we werden vrij snel daarna naar de OK gebracht en daar kreeg ik een ruggenprik, Jordy zat voor me en hield mijn handen vast. Gelukkig heb ik van de prik zelf niks gevoeld. Toen de ruggenprik ging inwerken legden de anesthesisten mij neer op de operatietafel en werd Luca om 19:36 uur geboren met een gewicht van 1410 gram en 41 cm. Hij was dus echt te klein! Hij kwam huilend ter wereld en het doek ging zakken, we konden hem toen eventjes zien maar ze zagen al snel dat hij ondersteuning nodig had met ademen. Ze brachten hem naar een warm kamertje naast de OK en Jordy ging met Luca mee. Hier hebben ze Luca goed kunnen helpen en kreeg hij zo’n zuurstofmaskertje wat op een snorkeltje leek. Ondertussen gingen de artsen mij weer hechten en voordat Luca naar de NiCu ging kwamen ze nog even langs mij zodat ik hem kon zien en aanraken. Eenmaal weer boven op de NiCu werden we met zijn drietjes herenigd en mocht Luca al gelijk bij mij huid op huid liggen. Wat was het moeilijk om hem aan zoveel slangetjes en zuurstof te moeten zien liggen. Maar hij is een strijder en elke dag ging het steeds beter na nog geen week was hij boven zijn geboortegewicht, was de ondersteuning voor zijn longetjes afgebouwd en mocht zijn infuus eruit. Omdat Luca geen intensieve care meer nodig had werd hij overgeplaatst naar het ziekenhuis bij ons in de stad waar hij nog 2 weken heeft gelegen voordat hij naar huis mocht. Toen Luca 2130 gram woog mocht hij met ons mee naar huis en konden we eindelijk als gezin van drie thuis genieten.

Uit het onderzoek van de placenta zijn geen bijzondere dingen gekomen waarom hij zo aan de kleine kant was. Wel is eruit gekomen dat ik al in een vroegtijdig stadium zwangerschapsvergiftiging heb gekregen wat helaas niet in mijn bloed en urine was terug te vinden. Wel had ik de klachten maar niet de waardes. Hierom werkte de placenta niet naar behoren en kon Luca niet voldoende groeien.

Van de fotograaf:

Ik mocht vlakbij mij thuis langsgaan in het ziekenhuis bij Luca en zijn ouders. Er lag een heel klein, rustig jongetje lekker warm in de couveuse te slapen. Zijn lieve papa en mama maakte hem wakker en vertelden mij dat het vandaag een bijzondere dag zou zijn omdat Luca over zou mogen naar een warmtebedje! Zo goed ging het al met hem.
Hij werd voor de laatste keer uit de couveuse gehaald en kreeg vol rust en aandacht een nieuw pakje aan. Hij keek heel even om zich heen wat er allemaal gebeurde. Zo kon ik zijn oogjes ook even zien. Dat gebeurt niet altijd tijdens een reportage. Daarna mocht hij in zijn warmtebedje liggen en dat was wel een bijzonder moment! Aan het einde mocht hij nog lekker bij papa buidelen en hij zag er zo ontspannen en tevreden uit. Wat was het leuk om Luca en zijn ouders te ontmoeten in deze spannende periode. Alle goeds met jullie lieve Luca!