Lot

Samen slapen, samen dromen
Over morgen en vandaag
Groter groeien, sterker worden
Wanneer? Is de grote vraag

Samen slapen, samen dromen
Van een mooie toekomst thuis
Groter groeien, sterker worden
En dan samen mee naar huis

Dit gedicht begroet mij wanneer ik samen met de ouders van Lot de Neonatologie afdeling van de Isala Klinieken in Zwolle oploop. En dat “samen mee naar huis” is bijna een feit voor de kleine Lot. Ondanks het feit dat ze nog maar drie weken geleden werd geboren na een zwangerschap van 33 weken, gaat het zo goed met haar dat ze morgen naar huis mag.
Aan alles merk je dat de ouders van Lot zich gesteund en gezien voelen door alle zorgverleners.
We krijgen een kamer om rustig de reportage te kunnen maken en een verpleegkundige die vaak voor Lot gezorgd heeft, wil heel graag ook vandaag nog voor haar zorgen. En omdat Lot ook vannacht alle flesjes goed heeft gedronken, mag zelfs de sonde verwijderd worden. Weer een mijlpaal!
Al snel merk ik dat Lot een alert meisje is. Ze merkt alles op en laat van zich horen wanneer ze iets minder fijn vindt. En zo’n sonde verwijderen, geeft ook even een naar gevoel. Maar haar ouders weten haar snel weer comfortabel te krijgen en Lot laat opnieuw zien dat ze haar flesje goed kan leegdrinken.
En al die mooie stappen en het feit dat het zo ontzettend goed gaat met Lot, is dit gezin ook meer dan gegund, want ze hebben pittige weken achter de rug. Want van een zorgeloze zwangerschap veranderde dit opeens bij 29 weken toen bij een controle (en mama was – omdat ze geen bijzonderheden verwachtte – alleen) bleek dat de bloeddruk van mama veel te hoog was als gevolg van een zwangerschapsvergiftiging en opname in het ziekenhuis voor langere tijd waarschijnlijk zou zijn. “Alsof de grond even onder mijn voeten wegzakte”, vertelt mama.
Met vervolgonderzoeken op zak mocht mama weer naar huis, maar twee dagen later kreeg ze last van harde, pijnlijke buiken en dus werd besloten tot opname. Er werd o.a. longrijping toegediend en de ouders werden voorbereid op een vroeggeboorte.
Inmiddels was ook vastgesteld dat mama zwangerschapsvergiftiging had. Gelukkig werkte de medicatie nog een aantal weken goed (al moest dit wel steeds worden verhoogd). Met 33 weken liet Lot merken dat ze het niet meer naar haar zin had in de buik.
Na een voorspoedige keizersnede (waar papa en mama met een goed gevoel op terugkijken) werd Lot op 23 oktober geboren. En vanaf het begin gaat het heel erg goed met Lot. Ze heeft op dag 2 nog even ademhalingsondersteuning gehad, maar dit kon ook al snel weer verwijderd worden. Ze lijkt soms sneller te gaan in haar stappen dan haar ouders kunnen bevatten. Wat zijn ze daar dankbaar voor.
Want dat het met Lot zo goed gaat, geeft deze trotse ouders ook de tijd en de gelegenheid om het ziek zijn van mama en de zo andere start van hun ouderschap een plekje te geven.
Iedere dag wat meer vertrouwen krijgen in haar lichaam, want het blijft een raar gevoel geven dat ze zo ziek was en ze er niets van merkte. Al merkt ze nu wel dat haar lichaam moet herstellen van alles en dat ze weer conditie moet opbouwen.
Lot heeft ondertussen met papa en mama geknuffeld en slaapt lekker bij mama. Tijd voor mij om te gaan. Morgen lekker samen naar huis! Wat vind ik dat ontzettend fijn voor jullie! Ik wens jullie heel veel geluk samen toe!

Een warme groet,
Regina Kappert
Fotograaf