Lize

 
Vrijdag 4 juni begon mijn dag met een zeurderig gevoel in mijn buik. Ik mocht langskomen voor een paar controles, op de CTG waren regelmatig harde buiken te zien. Na een inwendige controle bleek mijn baarmoederhals verkort te zijn. Voor ik het wist kreeg in longrijpingsprikken, weeënremmers en lag ik in de ambulance onderweg naar het Isala ziekenhuis in Zwolle. Daar zakten gelukkig de buikkrampen af. Na 4 dagen mocht ik naar huis, maar ik moest echt mijn rust pakken. Wekelijks kreeg ik controles voor de groei van ons meisje en mijn eigen bloeddruk.

Inmiddels had ik gelukkig de 32 weken aangetikt! Op woensdag 10 juli had ik weer een, achteraf de laatste, groei echo. Een fijn klein meisje zoals al tijdens alle voorgaande echo’s te zien was, maar ze was al weer een stuk gegroeid dus daar waren we erg blij mee. Ik had die dag van de echo wel weer last van mijn buik en voelde minder leven dus ik mocht ook nog even aan de CTG liggen. Daar was gelukkig weinig geks op te zien, maar ik moest toch de dag erna nog even terugkomen voor nog een extra CTG. De dag erna had ik ook lage rugpijn, we dachten dat het kwam door het vele liggen in de afgelopen 4 weken. Op de CTG was weer weinig te zien maar ik moest toch voor controle naar de gynaecoloog. Zij deed weer inwendig onderzoek en mijn baarmoederhals was nog hetzelfde als met 28 weken. Nog steeds verkort maar wel stabiel. Ik ging die avond vroeg slapen want de rug deed me toch erg veel pijn. ’s-Nachts begon het toch echt met golven te komen, dit was geen rugpijn weer maar rug weeën!

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis de volgende ochtend werden er weer controles gedaan en bleek ik al 2 cm ontsluiting te hebben. Gelijk weer longrijpingsprikken en aan de weeënremmers. De weeën zetten uiteindelijk toch door en 1 dag later op zaterdag 13 juli is onze dochter Lize geboren. Ze heeft een goede start gehad, mede dankzij de longrijping. 2 weken later kwam fotografe Karen Velleman van Stichting Earlybirds langs om deze rollercoaster periode voor ons op een mooie manier vast te leggen. De foto’s zijn prachtig geworden, toch een mooie herinnering aan die heftige periode.

Lize mocht na 4 weken lekker met ons mee naar huis, ze heeft het vanaf het begin super goed gedaan en wij zijn ontzettend trots op ons sterke meisje!
Veel liefs, Ersin, Inge en Lize