Lievia

Lievia is haar naam, een prachtig, piepklein, mooi meisje in die grote couveuse.
Ze ligt onder een roze luierdoek en wordt door de vaardige handen van een lieve verpleegkundige verzorgt. Ze is vroeg, heel vroeg geboren. Met 24 weken breken ineens de vliezen en ook al wordt alles geprobeerd om tijd te rekken het loopt anders. Lievia wordt geboren. Naar omstandigheden gaat het goed, maar ze is zo kwetsbaar en met deze geboortetermijn kan er nog zoveel gebeuren. En om alles nog moeilijker te maken wordt de jongste thuis ook nog eens ziek, krijgt mama koorts en mogen ze een paar dagen niet bij hun kleine meid. Kun jij het je voorstellen, ik niet! Gelukkig mogen ze twee dagen later weer bij haar en mag ik komen. Haar papa draagt nog een mondkapje, niet helemaal zeker of hij klachtenvrij is, dus maar het zekere voor het onzekere. Wanneer de verpleegkundige vraagt of ze dichterbij komen tijdens de verzorging vraagt hij of hij haar aan mag raken. Tuurlijk mag dat. Handen worden nog even extra ontsmet. Even later zie ik zijn vinger strelend over het ruggetje van zijn dochter gaan, liefde voelbaar. Samen houden ze even hun handen op hun dochter.
Ook al is ze nog zo klein, Lievia mag buidelen bij haar mama. Wanneer de verpleegkundige Lievia met snorkel en snoertjes en de hele wirwar van draden goed vastheeft, wordt ze vakkundig in de opening in mama’s blouse geschoven. Lekker op haar buikje, haar armpjes ieder naar een kant. En dan ligt ze daar huid op huid. Ze vindt het fijn, dat kan men zien aan hoe rustig ze er elke keer van wordt. Wat fijn dat dit kan. Ondertussen krijgt ze 5 ml voeding. In de spuit lijkt het nog heel wat, maar doe het eens in een maatbeker, dan is het niks. En ze houdt ook nog niet alles binnen. Dat is iets wat ze goed in de gaten houden. ’s Middags verwachten ze uitslag van de arts over een echo van haar hoofdje. Lievia heeft een bloeding in haar hoofdje gehad en ze weten nog niet hoeveel schade er is. Hoe ongelooflijk spannend. Wat heeft dit lieve meisje dat zo dapper vecht, zo mooi met haar vinger papa en mama’s hand vastgrijpt een strijd te leveren. Wat ben ik dankbaar dat ik foto’s kan maken voor haar, haar ouders, haar broertjes en zusjes. Lievia wat is iedereen trots op je meisje!