Lennox

♥
Wens… Wonder… Werkelijkheid!

Na 3 pogingen een postieve test, WAUW! Maar bij de eerste echo ging het al mis, ik kan het vruchtje niet zien kom over 2 weken maar terug dan kijken we opnieuw of meteen bellen als u begint te bloeden. Totaal gedesillusioneerd naar huis, op aanraden van een vriendin bij een pretecho-praktijk een “pretecho” aangevraagd in de hoop daar een duidelijk antwoord te krijgen. Twee weken wachten was echt geen optie! Gelukkig konden we dezelfde avond komen en zag de vrouw binnen 6 min het vruchtje en een hartje. Wat een gelukzalig moment!

Helaas begon rond de 14e week de bloeddruk te stijgen waardoor er veel medicatie nodig was om hem onder controle te houden. Toen er in de 18e week ook nog zwangerschapssuiker bij kwam wisten we dat het een zware dobber zou worden. Dankzij de insuline bleef ook de suiker onder controle en zei de arts we gaan kijken tot waar we komen maar max tot week 38. Toen kwam de 20 weken echo… Gelukkig, alles zag er goed uit! Week 23, zaterdagochtend en vreselijk veel pijn, op naar het ziekenhuis. Na alle controles en een nachtje blijven kwamen ze tot de conclusie dat de bloeddruk de boosdoener was. Zondagmiddag weer naar huis maar dinsdag helaas weer verschrikkelijk veel pijn en terug naar het ziekenhuis. Hier wisten ze het eigenlijk ook niet precies dus in de ambu naar het WKZ in Utrecht. Alle onderzoeken gedaan: de kleine ziet er prima uit dus “we” gaan rekken zolang het kan moeders.

De twee weken daarna bestonden uit: CTG’s, onderzoeken van de baarmoeder en vruchtwater, vreselijke pijnscheuten, bedrust, verdriet, radeloosheid en angst! En daar was donderdag 28 Juni, HIJ MOET ERUIT! Mama is op en de kleine man liet zien dat hij het niet meer trok, het HELLP-syndroom is niet meer te stoppen en dit is het moment… Beide telefoons op vliegtuigstand want de arts heeft zojuist gezegd dat er zsm. een sectio plaats gaat vinden! Binnen een paar uur zien wij onze kleine man, maar hoe gaat het aflopen??? Binnen 2 uur is de ok in gereedheid en is iedereen gereed om te beginnen aan dat wat ons leven zou veranderen, de geboorte van onze zoon. Terwijl wij van de spanning flauwe grapjes maken horen we ineens: het luik moet open, hij zit nog in de vruchtzak, WAUW wat is dat mooi! Lennox, 28 Juni 2018, 13.35 uur, 34cm en 790gr ♡

De weken die daarna kwamen waren op zijn zachtst gezegd een uitdaging… Slangetjes, piepjes, infuusjes, blauwe lampen, een kleine bloeding in een hersenkamer, een infectie, intubatie, morfine & antibiotica. Maar gelukkig groeide de kleine man goed en mocht hij na 8 weken NICU in het WKZ met de ambu naar het St. Antonius Nieuwegein zodat hij dichter bij huis was. Na nog 7 weken verder groeien mocht de kleine prins dan eindelijk naar huis. Precies 15 weken na zijn geboorte konden we hem voor het eerst in zijn eigen bedje leggen.

Ondertussen een bundel geluk van 50cm en 3525gr. We zijn er nog steeds niet want er zullen nog veel afspraken volgen om de kleine in de gaten te houden maar voor nu kunnen we eindelijk ECHT gaan genieten. Lieve kleine Lennox je hebt de wereld om te ontdekken, hij is helemaal voor jou ♡