Larissa

“Na mijn verlof is dit weer de eerste reportage die ik doe voor de stichting. Ik mag bij Larissa en haar grote zus Eline op bezoek.

Larissa ligt lekker te slapen in haar wieg als ik aan kom. Inmiddels is ze 4 weken oud en wordt ze steeds sterker. Ze ligt al in een “gewoon” bedje en mag voor het eerst in bad vandaag. Grote zus Eline is hier ook helemaal klaar voor, Larissa en Pop gaan tegelijk in bad. Af en toe spiekt Eline even over het randje om te kijken of het nog goed gaat met haar zusje. Als Larissa en Pop zijn aangekleed is het de hoogste tijd voor eten. Van zo’n bad krijg je honger, Larissa drinkt vandaag voor het eerst haar flesje helemaal leeg.

Aan het eind van mijn bezoek ligt Larissa helemaal ontspannen bij papa en net voor ik weg ga laat ze een prachtige glimlach zien. 🙂 Wat een fijne terugkomer zo! Groei maar goed kleine meid. Jouw zus en ouders willen je graag mee naar huis nemen.

Liefs, Jacqueline”

————————

Van de ouders:

“Op Donderdag 12 juli ga ik met ons dochtertje Eline naar de verloskundige want we gaan weer naar het hartje van de baby luisteren ! Nadat de verloskundige voor de 3de keer me bloeddruk heeft gemeten, en ik aan haar gezicht al heb gezien dat het niet goed is, wordt ik direct naar het ziekenhuis in Gouda gestuurd. Daar blijkt dat er bijna geen vruchtwater meer is en dat mijn bloeddruk inderdaad veel te hoog is (zwangerschapsvergiftiging).

Diezelfde middag ga ik met de ambulance naar het LUMC, omdat ze in Gouda geen NICU hebben en geen bevallingen van 31 weken doen. De volgende ochtend op vrijdag de 13de blijkt dat het met mij snel slechter gaat en ga ik tussen de middag al met spoed naar de ok voor een keizersnede. Daar wordt om 13.57 uur Larissa geboren, een prachtig meisje van 1315 gram. Het blijkt een pittig dametje die direct zelfstandig ademhaalt, ze heeft wel een paar dagen zuurstof gehad ter ondersteuning.

Na 4 dagen op de intensive care mag ze al weer naar Gouda. En ook ik word een paar uurtjes later naar Gouda gebracht. Na een paar weken in de couveuse gaat ze naar een warmte bedje, en weer een paar dagen later gaat ze al weer naar een bedje met kruikjes. Ook het leren drinken uit een flesje doet ze super knap.

Wat was het een spannende en een emotionele rollercoaster, maar wat zijn we trots op onze stoere meiden en dankbaar dat ze het zo goed doet! De foto’s van Jacqueline zijn heel erg mooi geworden en een hele waardevolle herinnering aan een hele spannende tijd. “